Powiat lubomelski – powiat utworzony 12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z części powiatu włodzimierskiego (gminy: Bereźce, Hołowno, Huszcza, Luboml, Pulmo, Szack i Zgorawy)[1]. 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej. Jego siedzibą było miasto Luboml. W skład powiatu wchodziło 7 gmin wiejskich, 1 miejska 101 gromad wiejskich (sołectw) i 1 miasto.

Powiat lubomelski
powiat
Państwo

 Polska

Województwo

wołyńskie

Data powstania

12 grudnia 1920

Siedziba

Luboml

Powierzchnia

2054 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


85,5 tys.

• gęstość

41,6 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

1

Liczba gmin wiejskich

7

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat lubomelski zajmował północno-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem lubelskim, wzdłuż rzeki Bug (powiaty włodawski i chełmski), od północy z województwem poleskim (powiat brzeski), od wschodu z powiatem kowelskim oraz od południa z powiatem włodzimierskim.

Powierzchnia powiatu wynosiła 2.054 km², a ludność 85,5 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zamieszkania 42 osoby na 1 km².

Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 66,0 tys. osób (72,2%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli Polacy w liczbie 12,1 tys. osób (14,2%), pozostali to Żydzi i inne nieliczne grupy narodowościowe.

Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 85 507 mieszkańców, 10 998 było rzymskokatolickiego wyznania, 107 – unickiego, 65 578 – prawosławnego wyznania, 860 – augsburskiego, 18 – reformowanego, 5 – unijne ewangelickie, 47 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 931 – inne chrześcijańskie, 6 861` – mojżeszowe, 2 – inne niechrześcijańskie, 94 osób nie podało przynależności konfesyjnej[2].

Podział administracyjny

edytuj
Gminy (1933)
Miasta

Starostowie

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 46
  2. Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 26.
  3. Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 15 grudnia 1922 do 1 marca 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 23, Nr 2 z 31 marca 1923. 
  4. Jerzy Bonkowicz-Sittauer. wolhynia.pl. [dostęp 2016-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-08)].
  5. 18 starostów zwolnił Minister Spraw Wewnętrznych. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 206 z 11 września 1937. 

Linki zewnętrzne

edytuj