Programowanie całkowitoliczbowe
Programowanie całkowitoliczbowe – programowanie liniowe, w którym na zmienne decyzyjne (niektóre lub wszystkie) nałożono dodatkowe warunki, że muszą przyjmować wartości całkowite dodatnie, ponieważ rozwiązania z wartościami ułamkowymi nie miałyby sensu rzeczywistego (np. określenia ⅔ osoby lub ¾ samochodu).
W zagadnieniach programowania liniowego z reguły nie jest możliwe stosowanie zaokrągleń rozwiązań z wartościami ułamkowymi do najbliższych liczb całkowitych, gdyż wynik takiego postępowania może być daleki od rozwiązania optymalnego; może też nie spełniać warunków ograniczających[1]. Przy programowaniu całkowitoliczbowym zachodzi więc potrzeba stosowania metod uwzględniających te warunki.
Problemy programowania całkowitoliczbowego należą do klasy NP-zupełnej.
Jeśli liczba zmiennych decyzyjnych jest mała i przyjmują one niewielkie wartości to zagadnienie można przekształcić w programowanie zero-jedynkowe[a][2].
Uwagi
edytuj- ↑ Nieujemną zmienną można wyrazić jako
Przypisy
edytuj- ↑ Sysło, Deo i Kowalik 1995 ↓, s. 71.
- ↑ Sysło, Deo i Kowalik 1995 ↓, s. 92.
Bibliografia
edytuj- Maciej Marek Sysło, Narsingh Deo , Janusz S. Kowalik , Algorytmy optymalizacji dyskretnej, Janusz E. Roguski (red.), wyd. drugie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11818-0 .