Pskowczyk

Pskowczyk – polski herb szlachecki, według Ostrowskiego odmiana herbu Kownia^[1], z nobilitacji.

Opis herbu

W słup. W polu czerwonym połuorzeł srebrny o orężu złotym, w takiejż koronie;

w polu czerwonym trzy kopie w gwiazdę złote - dwie w krzyż skośny i trzecia na opak, na nich.

Klejnot I - na ogonie pawim trzy miecze w klin nad księżycem złotym, między nimi dwie takież gwiazdy, trzecia pod księżycem;

Klejnot II - wieża czerwona z dwoma oknami i bramą; na niej zatknięta chorągiew czerwona, na której trzy zęby wilcze srebrne.

Klejnot III - wieża czerwona z dwoma oknami i bramą; na niej zatknięta chorągiew o dwóch strefach - srebrnej i czerwonej, na której trzy kopie w gwiazdę jak w godle, dzielone w pas srebrno-czerwone.

Labry na wszystkich hełmach czerwone, z prawej podbite srebrem, z lewej złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany za zasługi wojenne 10 września 1581 Stanisławowi Pachołowieckiemu, pisarzowi kancelarii królewskiej. Herb powstał z adopcji do herbu Jelita przez Jana Zamoyskiego. Zawiera też element herbu Batorych i Orła Białego, udzielonych przez Stefana Batorego. W I klejnocie ma według Paprockiego widnieć godło starego herbu Pachołowieckiego - Kownia. Obecność gwiazd i księżyca wskazuje na odmianę Kownia III^[2]^[3].

Etymologia

Nazwa topograficzna, o charakterze pamiątkowym, nawiązuje do oblężenia Pskowa^[3].

Herbowni

Pachołowiecki.

Przypisy

↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 294.
↑ Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza paprockiego zebrane i wydane w r.p. 1584. Kraków: Kazimierz Józef Turowski, 1858, s. 275.
↑ ^a ^b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 223. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Herb Pskowczyk z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

[Ostrowski-1] Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 294.

[Paprocki-2] Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza paprockiego zebrane i wydane w r.p. 1584. Kraków: Kazimierz Józef Turowski, 1858, s. 275.

[Szymański-3] Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 223. ISBN 83-7181-217-5.

[1]

[2]

[3]