Randy Couture
Randy Duane Couture[1] (ur. 22 czerwca 1963 w Everett) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki, a także aktor filmów akcji. Był wielokrotnym mistrzem wagi półciężkiej i ciężkiej UFC. Jest członkiem Galerii Sław UFC[2].
Pseudonim |
The Natural | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
185 cm | ||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
93 (2011) kg | ||||||||||||||||||||||||
Styl walki | |||||||||||||||||||||||||
Klub |
Extreme Couture | ||||||||||||||||||||||||
Zwycięstwa |
19 | ||||||||||||||||||||||||
Przez nokauty |
7 | ||||||||||||||||||||||||
Przez poddania |
4 | ||||||||||||||||||||||||
Porażki |
11 | ||||||||||||||||||||||||
Remisy |
0 | ||||||||||||||||||||||||
Nieodbyte |
0 | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kariera sportowa
edytujZapasy
edytujW swojej karierze zapaśniczej czterokrotnie zdobył mistrzostwo USA w zapasach w stylu klasycznym: dwukrotnie w kategorii 90 kg (1990, 1993) i dwukrotnie w 97 kg (1997, 1999)[3]. Dwukrotnie reprezentował kraj na mistrzostwach świata w zapasach i był rezerwowym reprezentantem USA na trzech igrzyskach olimpijskich (1988, 1992, 1996)[4]. Złoty medalista Igrzysk Panamerykańskich z 1991 roku. Pięciokrotny medalista Mistrzostw Panamerykańskich, złoty z 1991 roku. Trzeci w Pucharze Świata w 1991 i 1992[2]; piąty w 1990 i 1995[5] roku.
Mieszane sztuki walki
edytujW swoim debiucie, w 1997 roku wygrał turniej UFC 13. W październiku tego roku, po zwycięstwie nad Maurice’em Smithem, został po raz pierwszy mistrzem UFC wagi ciężkiej. Następnie odszedł z tej organizacji i związał się z japońską organizacją Rings[3].
W 2000 roku powrócił do UFC i po pokonaniu Kevina Randlemana ponownie został mistrzem wagi ciężkiej. W 2001 roku wystartował w turnieju finałowym Rings, jednak przegrał przez poddanie z Valentijnem Overeemem. Następnie dwukrotnie obronił pas mistrzowski UFC w walkach z Pedro Rizzo, po czym stracił go na rzecz Josha Barnetta. Jednak po tej walce w organizmie Barnetta wykryto niedozwolone substancje, w wyniku czego odebrano mu tytuł i zdyskwalifikowano. W tej sytuacji zorganizowano walkę o wakujący pas mistrzowski i wyznaczono do niej Couture’a oraz Ricco Rodrigueza. Couture doznał dotkliwej porażki.
Wkrótce potem postanowił przenieść się do wagi półciężkiej. W czerwcu 2003 roku pokonał Chucka Liddella w walce o tymczasowy pas mistrzowski. Następnie, we wrześniu 2003 roku, wygrał z mistrzem tej kategorii wagowej, Tito Ortizem, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który zdobył pas mistrzowski dwóch kategorii wagowych. Mistrzostwo stracił na rzecz Vitora Belforta, lecz już pół roku później odzyskał je, pokonując Belforta przez techniczny nokaut.
W 2005 roku został trenerem jednej z drużyn w reality show "The Ultimate Fighter". Drugim trenerem został Chuck Liddell i to za nim Couture spotkał się w kolejnej walce − został znokautowany już na początku starcia i stracił pas mistrzowski. Po raz trzeci walczył z Liddellem w lutym 2006 roku. Ponownie przegrał przed czasem, po czym ogłosił zakończenie sportowej kariery.
Powrócił jednak do oktagonu, aby w marcu 2007 roku zmierzyć się z młodszym o 13 lat, 15 kilogramów cięższym i wyższym o 20 centymetrów mistrzem wagi ciężkiej Timem Sylvią. Mimo 43 lat Couture zdominował Sylvię, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Został pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który pięciokrotnie sięgnął po pas mistrzowski. W sierpniu 2007 roku, broniąc mistrzostwa, pokonał przez techniczny nokaut Gabriela Gonzagę.
Po tym jak mistrz wagi ciężkiej PRIDE FC Fiodor Jemieljanienko oznajmił, że nie zamierza wiązać się z UFC Couture ponownie ogłosił zakończenie kariery, tłumacząc iż walka z Rosjaninem była jego ostatnim wyzwaniem w MMA. Do tej decyzji skłonił go też konflikt na tle finansowym z władzami UFC. Jednak niecały rok później podpisał z UFC nową umowę na kolejne 3 walki. Pierwsza z nich odbyła się 15 listopada 2008 roku na UFC 91 przeciwko Brockowi Lesnarowi. Jej stawką był tytuł mistrza wagi ciężkiej UFC. Couture przegrał poprzez TKO w drugiej rundzie. Po kolejnej porażce, tym razem z Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą, zdecydował się na powrót do wagi półciężkiej.
14 listopada 2009 roku pokonał przez jednogłośną decyzję Brandona Verę, a 6 lutego 2010 roku przed czasem Marka Colemana. 28 sierpnia 2010 roku wygrał przez poddanie z bokserem Jamesem Toneyem.
30 kwietnia 2011 roku w Toronto podczas UFC 129 został znokautowany kopnięciem frontalnym z wyskoku przez byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej, Lyoto Machidę. Po tej walce blisko 48-letni Couture ogłosił zakończenie sportowej kariery[6].
Lista osiągnięć
edytujZapasy:
- National Collegiate Athletic Association
- 1990, 1991, 1992: NCAA Division I All-American
- 1990: NCAA Division I - 6. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1991: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1992: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg
Mieszane sztuki walki:
- 1997: UFC 13 - 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
- 1997-1998: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2000−2002: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2001: RINGS King of Kings - finalista turnieju
- 2003: Tymczasowy mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2003–2004: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2004–2005: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2007–2008: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- Członek Galerii Sławy UFC
Filmografia
edytujRok | Film | Rola | Uwagi |
---|---|---|---|
2003 | Od kołyski aż po grób (Cradle 2 the Grave) | zawodnik | |
2005 | No Rules | Mason | |
Prowokacja (Today You Die) | ochroniarz Vincenta | Direct-to-video | |
2006 | Vince niepokonany (Invincible) | zawodnik 'Toruci' | |
Diabli nadali (The King of Queens) | kierowca Priority | odcinek "Fight Schlub" (gościnnie) | |
2007 | Wielki Stach (Big Stan) | Carnahan | |
2007 | Jednostka (The Unit) | sierżant Strickland | odcinki "Paradise Lost", "M.P.s" (gościnnie) |
2008 | Mistrz (Redbelt) | Dylan Flynn | |
Król Skorpion 2: Narodziny wojownika | Sargon | Direct-to-video | |
2010 | Niezniszczalni (The Expendables) | Toll Road | |
2011 | Mokra robota (Setup) | Petey | |
2012 | Hijacked. Uprowadzenie (Hijacked) | Paul Ross | |
2012 | Niezniszczalni 2 (The Expendables 2) | Toll Road | |
2013 | Geezers! | Randy | |
Pod przykryciem (Ambushed) | Jack Reiley | Direct-to-video | |
2014 | Niezniszczalni 3 (The Expendables 3) | Toll Road | |
Stretch | Jovi | Direct-to-video | |
2015 | "Whose Line Is It Anyway?" | jako on sam | program tv |
2015–2017 | Hawaii Five-0 | Jason Duclair | odcinki "Nanahu", "Lehu a Lehu", "Ka Pono Ku'oko'a", "A'ole e 'olelo mai ana ke ahi ua ana ia" (gościnnie) |
2016 | Hell’s Kitchen | jako on sam | program tv |
Range 15 | jako on sam | ||
Nine Legends | jako on sam | film dokumentalny | |
2018 | Studenckie życie (The Row) | detektyw Cole | |
Okrutni jajcarze (Impractical Jokers) | jako on sam | program tv | |
2018–2019 | Gracze (Ballers) | w roli samego siebie | |
2019 | The Hard Way | Toro/Briggs | |
2022 | Kontratak (Blowback) | Jack | |
2023 | Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) | agent Bill Newsome | odcinek "New Beginnings" (gościnnie) |
Niezniszczalni 4 (Expend4bles) | Toll Road | ||
Outlaw Johnny Black | Bill Basset | ||
The Bell Keeper | Hank |
Przypisy
edytuj- ↑ Personalidade: Randy Couture (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-24]. (port.).
- ↑ a b Randy Couture. Sherdog. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
- ↑ a b Randy Couture. Ultimate Fighting Championship. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
- ↑ Randy Couture. wrestlinghalloffame.org. [dostęp 2011-05-03]. (ang.).
- ↑ Dane [online], Foeldeak.com [dostęp 2018-02-06] (ang.).
- ↑ Brian Knapp (2011-05-01): Bloodied GSP Decisions Shields. Sherdog. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Randy Couture w bazie IMDb (ang.)
- Randy Couture w bazie Notable Names Database (ang.)
- Randy Couture Detailed Biography on MMA Wiki Bio