Rok spokojnego słońca

polski film fabularny

Rok spokojnego słońca (ang. A Year of the Quiet Sun) – melodramat wojenny z 1984 w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, nakręcony w polsko-zachodnioniemiecko-amerykańskiej koprodukcji.

Rok spokojnego słońca
A Year of the Quiet Sun
Gatunek

melodramat
film wojenny[1]

Rok produkcji

1984

Data premiery

25 lutego 1985

Kraj produkcji

Polska
Stany Zjednoczone
RFN

Język

angielski
polski
niemiecki

Czas trwania

105 min

Reżyseria

Krzysztof Zanussi

Scenariusz

Krzysztof Zanussi

Główne role

Maja Komorowska
Scott Wilson
Hanna Skarżanka

Muzyka

Wojciech Kilar

Zdjęcia

Sławomir Idziak

Scenografia

Janusz Sosnowski

Kostiumy

Magdalena Biedrzycka

Montaż

Marek Denys

Wytwórnia

Zespół Filmowy Tor
TeleCulture
Regina Ziegler Filmproduktion

Tablica poświęcona filmowi „Rok spokojnego słońca” na ul. Podmurnej w Toruniu

Fabuła

edytuj

Akcja filmu rozgrywa się w 1946 roku, tuż po II wojnie światowej. W małym miasteczku na ziemi lubuskiej mieszka kobieta w średnim wieku, Emilia, która opiekuje się schorowaną matką w zrujnowanym poniemieckim mieszkaniu. Ich najbliższą sąsiadką jest prostytutka Stella, niegdyś zaspokajająca esesmanów w obozie koncentracyjnym. Emilia próbuje zarabiać na życie, sprzedając wypiekane przez siebie ciastka. Tymczasem do miasteczka przybywa amerykańska komisja wojskowa, która ma na celu odszukanie grobów pilotów angielskich i amerykańskich zamordowanych przez hitlerowców w pobliskim stalagu[2].

Wtedy Emilia spotyka się przypadkowo z kierowcą jeepa jednego z członków komisji, Normanem. Ten podwozi ją następnym razem do miasteczka. Emilia z rezerwą traktuje Amerykanina, jednak wyjaśnia mu swoją sytuację przy pomocy słownika polsko-angielskiego, tłumacząc iż straciła męża. Mimo to Norman stale gości w domu Emilii, starając się pomóc obu kobietom. W czasie jednej z wizyt zastaje mieszkanie splądrowane przez bandziorów i funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, którzy groźbą wymusili na Emilii ujawnienie skrytki z oszczędnościami[2]. Gdy komisja odnajduje zwłoki zamordowanych oficerów i prace komisji dobiegają końca, Norman próbuje nakłonić Emilię, by wraz z matką wyjechała z nim do Ameryki. Emilia udaje się po poradę do księdza, który zaprasza ją i Normana do klasztoru, w którym jedna z sióstr posługuje się angielskim. Norman nalega, by Emilia wyjechała niezwłocznie. Jednakże Emilia waha się przed podjęciem decyzji, mając na uwadze chorobę matki. Wówczas Norman zbiera się do wyjazdu w stronę Niemiec, a potem do Stanów Zjednoczonych[2].

Emilia i jej matka decydują się uciec przez granicę bez wiedzy władz komunistycznych. Wchodzą w kontakt z przewoźnikiem Adziem. Matka Emilii przypuszcza jednak, że nie wytrzyma podróży. W tajemnicy przed córką otwiera okno, co przyśpiesza jej śmierć. Emilia postanawia więc pomóc Stelli w opuszczeniu Polski. Jednakże Adzio twierdzi, że zapłacono mu tylko za jedną osobę. Emilia w akcie desperacji oddaje miejsce Stelli, godząc się z ostatecznym wyjazdem Normana z Polski[2]. Po latach Emilia, jako pensjonariuszka domu starców prowadzonego przez zakonnice, dowiaduje się o otrzymanym spadku z Ameryki. Próbuje wyruszyć w podróż, jednak nie może już udźwignąć walizki i traci przytomność[2].

Obsada

edytuj

Produkcja

edytuj

Film kręcono w Toruniu (ulice: Podmurna, św. Jakuba, Most Pauliński i Wola Zamkowa, Dwór Artusa przy Rynku Staromiejskim 6, rejon aresztu śledczego „Okrąglak” przy ul. Piekary 53, Parowozownia na stacji Toruń Miasto), Grudziądzu (dawny klasztor jezuitów) oraz na amerykańskiej Monument Valley[3][2].

Nagrody

edytuj

Rok spokojnego słońca otrzymał główną nagrodę – Złotego Lwa – na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, jak również nagrodę Związku Włoskich Dziennikarzy Filmowych dla filmu zagranicznego[2].

Przypisy

edytuj
  1. A Year of the Quiet Sun (1984). Allmovie. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  2. a b c d e f g Rok spokojnego słońca w bazie filmpolski.pl
  3. Jan Lewandowski: 100 filmów polskich. Chorzów: Videograf II, 2004. ISBN 83-7183-326-1.

Linki zewnętrzne

edytuj