Romuald Waga
Romuald Andrzej Waga (ur. 26 stycznia 1936 w Lublinie, zm. 29 listopada 2008 w Gdańsku Oliwie) – polski admirał, morski dyplomowany oficer pokładowy okrętów torpedowych i rakietowych. W latach 1954–1996 służył w Siłach Zbrojnych, dowodząc KT-76, ORP „Gdynia”, 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża oraz Marynarką Wojenną (1989-1996).
 admirał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1958–1996 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Marynarka Wojenna |
| Stanowiska |
dowódca Marynarki Wojennej |
| Odznaczenia | |
         
| |
Wykształcenie
edytujW okresie od 1954 do 1958 odbył studia w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. Był również absolwentem Kaspijskiej Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej ZSRR w Baku (1961–1962) i Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie (1967–1970). W 1978 odbył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie.
Służba wojskowa
edytujPoczątkowo skierowano go na kuter torpedowy KT-76, na którym był pomocnikiem dowódcy okrętu, a od 1960 do 1961 dowódcą okrętu. W 1970 objął funkcję starszego pomocnika szefa Sztabu ds. operacyjnych w 3 Brygadzie Kutrów Torpedowych w Gdyni. Po rozformowaniu 3 Brygady Kutrów Torpedowych w 1971 i utworzeniu w Gdyni 3. Flotylli Okrętów, został w tej jednostce zastępcą szefa Sztabu ds. operacyjno-szkoleniowych. Od 1973 do 1975 kierował Sztabem 3. Flotylli Okrętów, a potem był zastępcą szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Głównego w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1979–1983 dowodził 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Świnoujściu.
Od 1983 zajmował stanowisko szefa Służb Technicznych i Zaopatrzenia – zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. techniki i zaopatrzenia, a 4 lutego 1986 wyznaczono go szefem Sztabu – I zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej. W okresie od 28 grudnia 1989 do 28 lutego 1996 był dowódcą Marynarki Wojennej, po czym 8 marca 1996 przeszedł w stan spoczynku.
Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
|
|
|
Działalność biznesowa
edytuj
Zasiadał w radzie nadzorczej spółki S.A.Z. Biuro Podróży First Class[1] oraz spółki Megagaz[2]. Według dziennikarzy „Dziennika Bałtyckiego” w 1991 kierował działaniami mafii paliwowej. Sprawa uległa przedawnieniu[3].
Pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 50-36-5)[4].
Życie prywatne
edytujBył synem Jana i Marii z domu Mirosław. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona Bożena z domu Kałaska zmarła w 1995. Od 1998 był żonaty z Marią Kocko. Miał córkę[5].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1991)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)
- Złoty Krzyż Zasługi (1976)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1978)
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1980)
- Komandor Legii Zasługi (Commander Legion of Merit, 1994, USA)
- Pierścień Hallera
Przypisy
edytuj- ↑ Tajemniczy przetarg PGNiG na obsługę delegacji, Gazeta Wyborcza, 4 grudnia 2006.
- ↑ Próba samobójstwa dziennikarza. W liście pożegnalnym oskarżył specsłużby [online], Dziennik.pl, 30 lipca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-08-28].
- ↑ Wojskowa mafia paliwowa, Karolina Ołoś, Darek Janowski, Dziennik Bałtycki, 14 listopada, 2005.
- ↑ http://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=169485&inni=0&cinki=2 [dostęp 2019-05-21]
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 187-189
Bibliografia
edytuj- Mariusz Jędrzejko, Marek Paszkowski, Mariusz Krogulski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo Von Borowiecky. Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV:S-Z, Toruń 2010, s. 187-189.
- Piotr Andrzejewski, Zygmunt Białogłowski, Tomasz Dolny, Henryk Karwan, Janusz Królikowski, Michał Michalski, Andrzej Walor, „Przegląd Morski” 4/2005, ISSN 0137-7205
- Biuro Prasowe MW RP, Pożegnanie Admirała w: „Morze, Statki i Okręty”, styczeń 2009, s. 17.