Srebrny Lew

Srebrny Lew (wł. Leone d’argento) – nagroda przyznawana w różnych kategoriach na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Przyznawana jest ona nieregularnie i w swojej historii była licznie modyfikowana. Do 1995 uchodziła za nagrodę dla filmu, który zajął drugie miejsce w konkursie głównym festiwalu (laureat pierwszego miejsca otrzymuje Złotego Lwa). W międzyczasie nagrody przyznawane były również za najlepszy debiut, film krótkometrażowy czy scenariusz. Obecnie regulamin festiwalu zaznacza, iż nagroda wędruje dla najlepszego reżysera danej edycji imprezy.

Laureaci Srebrnego Lwa

1953-1957

W latach 1953–1957 nagrodę przyznawano jako drugą nagrodę festiwalu − laureata wybierano pośród biorących udział w Konkursie Głównym o Złotego Lwa.

1953:
- Mały uciekinier (Little Fugitive) reż. Ray Ashley, Morris Engel oraz Ruth Orkin
- Moulin Rouge reż. John Huston
- Sadko reż. Aleksandr Ptuszko
- Teresa Raquin (Thérèse Raquin) reż. Marcel Carné
- Opowieści księżycowe (Ugetsu) reż. Kenji Mizoguchi
- Wałkonie (I vitelloni) reż. Federico Fellini
1954:
- Na nabrzeżach (On the Waterfront) reż. Elia Kazan
- Zarządca Sanshō (Sansho the Bailiff) reż. Kenji Mizoguchi
- Siedmiu samurajów (Seven Samurai) reż. Akira Kurosawa
- La strada reż. Federico Fellini
1955:
- Przyjaciółki (Le amiche) reż. Michelangelo Antonioni
- Wielki nóż (The Big Knife) reż. Robert Aldrich
- Dziecko potrzebuje miłości (Ciske de Rat) reż. Wolfgang Staudte
- Trzpiotka (The Cricket) reż. Samson Samsonow
1956: nagrody nie przyznano
1957: Białe noce (Le notti bianche) reż. Luchino Visconti

1958-1982

1958-1965: nagrody nie przyznawano
1966 – Chappaqua – Conrad Rooks
1967-1982: nagrody nie przyznawano

1983-1987

W latach 1983–1987 nagrodę przyznawano za najlepszy debiut reżyserski

1983: Rue cases nègres reż. Euzhan Palcy
1984: Sonatine reż. Micheline Lanctôt
1985: Dust reż. Marion Hänsel
1986: Król i jego film (A King and His Movie) reż. Carlos Sorin
1987:
- Niech żyje czcigodna pani! (Lunga vita alla signora!) scen. Ermanno Olmi (najlepszy scenariusz)
- Maurycy (Maurice) reż. James Ivory (najlepsza reżyseria)

1988-1994

W latach 1988–1994 nagrodę przyznawano filmowi lub kilku filmom nominowanym do Złotego Lwa

1988: Pejzaż we mgle (Topio stin omihli) reż. Theo Angelopoulos
1989:
- Wspomnienia z Żółtego Domu (Recordações da Casa Amarela) reż. João César Monteiro
- Śmierć herbacianego mistrza (Sen no Rikyu: Honkakubô ibun) reż. Kei Kumai (najlepsza reżyseria)
1990: nie przyznano
1991:
- Zawieście czerwone latarnie (Dà hóng denglong gaogao guà) reż. Zhang Yimou
- Fisher King (The Fisher King) reż. Terry Gilliam
- Nie słyszę już gitary (J'entends plus la guitare) reż. Philippe Garrel
1992:
- Hotel de lux reż. Dan Pița
- Szynka, szynka (Jamón, jamón) reż Bigas Luna
- Serce jak lód (Un coeur en hiver) reż. Claude Sautet
1993: Kosh ba kosh – Bachtijar Chudojnazarow
1994:
- Niebiańskie stworzenia (Heavenly Creatures) reż. Peter Jackson
- Mała Odessa (Little Odessa) reż. James Gray
- Byk (Il toro) reż. Carlo Mazzacurati
1995 - obecnie: nie przyznaje się nagród w tej formie

Srebrny Lew za najlepszy scenariusz

Srebrnego Lwa w tej kategorii przyznano tylko raz, nagrodą główną festiwalu w tej dziedzinie jest Złota Osella.

1990: Sirup, scen. Helle Ryslinge

Srebrny Lew za najlepszy film krótkometrażowy

1996: O Tamaiti, reż. Sima Urale
1997-1998: nie przyznano
1999: Portret tonącego młodzieńca (Portrait of a Young Man Drowning), reż. Teboho Mahlatsi
2000: A Telephone Call for Genevieve Snow, reż. Peter Long
2001: Freunde, reż. Jan Krüger
2002: Clown, reż. Irina Evteeva
2003: Neft, reż. Murad Ibragimbekov
2004: Signe d'appartenance, reż. Kamel Cherif
2005: Xiaozhan, reż. Chien-ping Lin
2006: Comment on freine dans une descente?, reż. Alix Delaporte
2007: Dog Altogether, reż. Paddy Considine
2008-obecnie: nie przyznaje się nagród w tej kategorii

Srebrny Lew za najlepszy debiut

2006: Złote wrota (Nuovomondo), reż. Emanuele Crialese