Stadion KS Apator im. Mariana Rosego w Toruniu

Stadion KS Apator im. Mariana Rosego – stadion sportowy, który znajdował się w Toruniu przy ul. Broniewskiego 98. Na stadionie między innymi swoje mecze żużlowe rozgrywał Apator Toruń. Stadion wyburzony został po 2008 roku.

Stadion KS Apator
im. Mariana Rosego
Ilustracja
Poprzednia nazwa

1924: Stadion wojskowy VIII DOK
1957: Stadion im. Zbigniewa Raniszewskiego
1994: Stadion KS Apator im. Mariana Rosego

Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Adres

ul. Wł. Broniewskiego 98
87-100 Toruń

Data budowy

1923-1924

Data otwarcia

17 sierpnia 1924
20 października 1957

Data przebudowy

1957

Data zamknięcia

25 października 2008

Właściciel

do 1939: DOK VIII
po 1945: Miasto Toruń

Operator

do 1939: DOK VIII
po 1945: KS Apator Toruń

Pojemność stadionu

od 1999: 20000
od 2006: 18000[1]

Oświetlenie

od 2006:900 lux

Długość toru

1950: ok. 500m.
od 1957: 403m.
od 1965: 381m.
od 1977: 366m.
od 1985: 349m.
od 2001: 333m.

Nawierzchnia toru

od 1957: granitowa

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stadion KS Apatorim. Mariana Rosego”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stadion KS Apatorim. Mariana Rosego”
Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stadion KS Apatorim. Mariana Rosego”
Ziemia53°00′55,52″N 18°33′44,68″E/53,015422 18,562411

Historia

edytuj
 
Otwarcie stadionu, Stadjon, 2 października 1924

Stadion ogólnosportowy

edytuj

Stadion zbudowało w okresie międzywojennym wojsko, głównie żołnierze 8 Pułku Saperów, jako plac sportowy dla potrzeb Dowództwa Okręgu Korpusu VIII. Ze względu na wojskowe potrzeby przygotowany był do ujeżdżania koni (min. dlatego bieżnia była wyjątkowo długa, bo aż 500-metrowa), ale posiadał główną płytę oraz pełne wyposażenie dla lekkiej atletyki a także dwa boiska treningowe[2]. Obiekt, nazywany ówcześnie Stadionem Wojskowym, otwarto 17 sierpnia 1924 roku, a jedną z pierwszych imprez jakie się na nim odbyły były mistrzostwa VIII DOK. Oprócz drużyn wojskowych (wliczając w to WKS Gryf) ze stadionu korzystał także TKS grając tutaj mecze polskiej ligi piłkarskiej (oba kluby grywały też na Stadionie Miejskim przy ul. Sportowej).

  • Był to jeden z dwóch obiektów w Toruniu (drugim był stadion przy ul. Sportowej), na którym zagrali ówcześni mistrzowie Polski w piłce nożnej. 26 maja 1927 TKS Toruń zagrał mecz ligowy z Pogonią Lwów (3:5)[3].
  • 3 kwietnia 1927 na tym stadionie rozegrano pierwszy w Toruniu mecz w polskiej lidze piłkarskiej TKS Toruń – Polonia Warszawa (4:3); widzów: ok. 1000[4][5].
  • 3 kwietnia 1927 na tym stadionie padła pierwsza bramka w historii polskiej ligi piłkarskiej. W meczu pierwszej kolejki TKS Toruń – Polonia Warszawa w 6. minucie Paweł Gumowski zdobył gola dla TKS[6][7].

Jako obiekt żużlowy

edytuj
 
Tony Rickardsson – ostatni rekordzista toru

Po wojnie stadion przekazano żużlowcom, którzy dotychczas korzystali ze Stadionu Miejskiego przy ul. Sportowej, i w roku 1950 odbyły się tu pierwsze zawody motocyklowe. Ponieważ obiekt nie spełniał wymagań stawianych torom żużlowym 12 kwietnia 1957 roku na posiedzeniu Rady Toruńskiego Klubu Motorowego Ligi Przyjaciół Żołnierza zawiązał się komitet organizacyjny budowy odpowiadającego regulaminowym wymogom toru żużlowego[8]. Nowy stadion został zaprojektowany przez Biuro Projektów Budownictwa Ogólnego jako ośrodek sportowy, z torem żużlowym, dwoma boiskami piłkarskimi, bieżnią, urządzeniami do lekkiej atletyki. Na obiekt przeznaczono teren o powierzchni 8,3 hektara. Stadion budowano w czynie społecznym, pomagały w tym przedsięwzięciu toruńskie firmy, przede wszystkim PZWANN. 20 października 1957, w asyście 10 tysięcy kibiców, miało miejsce oficjalne otwarcie zmodernizowanego obiektu, któremu nadano imię Zbigniewa Raniszewskiego[8].

W kolejnych latach dodawano ogrodzenie toru, częściowe zadaszenie trybuny głównej i oświetlenie. Na mocy uchwały rady Klubu Sportowego „Apator” Toruń w 1994 roku tor przy ulicy Broniewskiego otrzymał nazwę „Stadion KS Apator im. Mariana Rosego”[8]. W sezonie 2006 dodano wymagane dla uzyskania licencji sztuczne oświetlenie o natężeniu 900 luksów. Ostatnimi zawodami toruńskiego klubu na starym stadionie był drugi mecz finałowy drużynowych mistrzostw Polski w sezonie 2008 rozegrany 19 października 2008 roku. Mecz ten zakończył się zwycięstwem gospodarzy nad leszczyńską Unią 47:43 i przypieczętowaniem mistrzowskiego tytułu dla toruńskiej drużyny. Kilka dni później, 25 października, stadion przy ulicy Broniewskiego po raz ostatni oficjalnie gościł żużlowców – był gospodarzem finału Pomorskiej Ligi Młodzieżowej. W związku z budową nowego obiektu, stary miasto sprzedało za 60 270 000 zł. Po wyburzeniu, na jego miejscu powstało centrum handlowe Toruń Plaza[8].

Rekordy toru

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Klub Sportowy Apator. speedway.hg.pl. [dostęp 2012-08-24]. (pol.).
  2. Stanisław Maltze. Okrąg Toruński. „Stadjon”. 40, s. 17, 2.10.1924. 
  3. Kronika Sportowa. „Słowo Pomorskie”. 121, s. 6, 28.05.1927. 
  4. Kronika Sportowa. „Słowo Pomorskie”. 78, s. 10, 5.04.1927. 
  5. Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz: Piłka nożna na polskim pomorzu 1920-1939. Mielec: 2016, s. 197. ISBN 978-83-65043-05-4.
  6. Kronika Sportowa. „Słowo Pomorskie”. 77, s. 14, 3.04.1927. 
  7. Piotr Chomicki, Leszek Śledziona, Edwin Kowszewicz: Piłka nożna na polskim pomorzu 1920-1939. Mielec: 2016, s. 197 i 225. ISBN 978-83-65043-05-4.
  8. a b c d Stadion na Broniewskiego 98. krzyzacy.net. [dostęp 2020-03-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj