Stanisław Szot
Stanisław Szot, ps. „Kot” (ur. 12 kwietnia 1917 w Opoce, zm. 8 września 2008[1]) – polski działacz komunistyczny, pułkownik ludowego Wojska Polskiego.
| |
 pułkownik dyplomowany
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1917 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 września 2008 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1941–1976 |
| Siły zbrojne |
Robotniczo-Chłopska Organizacja Bojowa |
| Stanowiska |
Oficer oświatowy Obwodu II GL/AL |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                   
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1917 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 września 2008 |
| I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Lublinie | |
| Okres |
od lipiec 1945 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł II kadencji Sejmu PRL | |
| Okres |
od 20 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys
edytuj
Syn Mateusza i Stanisławy. Od 1935 członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W lipcu 1941 współorganizował Robotniczo-Chłopską Organizację Bojową. W latach 1942–1944 w oddziałach Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, członek okręgowych władz Polskiej Partii Robotniczej na Lubelszczyźnie. Od połowy 1943 członek obwodowego komitetu PPR, od wiosny 1944 zastępca dowódcy II obwodu AL do spraw polityczno-wychowawczych. W czerwcu 1943 r. brał udział w ataku na tabor niemiecki w okolicy Marynopola[2]. 28 lipca 1944 został ciężko ranny w walce z Niemcami w lasach gościeradowskich.
Zastępca kierownika Wydziału do Walki z Bandytyzmem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i kierownik Grupy Operacyjnej na województwo poznańskie, kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu w 1945 i Lublinie w latach 1944–1945. Od lipca 1945 do grudnia 1947 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej w Lublinie.
20 września 1946 został posłem do Krajowej Rady Narodowej. Poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej II kadencji z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1957–1961). Na fali odwilży październikowej był od 17 listopada do 14 grudnia 1956 I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie[3]. Jako oficer Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego był w latach 1963–1966 attaché wojskowym Ambasady PRL w Pekinie.
W ostatnim okresie służby w LWP pełnił służbę w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego na stanowisku sekretarza Komisji Kontroli Partyjnej WP. Służbę wojskową zakończył w 1976 roku, pożegnany oficjalnie przez wiceministra obrony narodowej, szefa GZP WP gen. broni Włodzimierza Sawczuka[4].
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera HII-2-15)[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)[6]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (2 sierpnia 1946)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Walecznych (6 września 1946)[8]
- Krzyż Partyzancki
- Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963)[9]
- Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)[10]
- Medal 100 lat ruchu robotniczego w Polsce (1982)[11]
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1989)
Przypisy
edytuj- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
- ↑ Garas 1963 ↓, s. 140.
- ↑ Mirosław Szumiło: Partia, państwo, społeczeństwo. W: Mirosław Szumiło: Pierwsi sekretarze komitetów wojewódzkich PZPR w latach 1948–1970 – portret socjologiczny. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2016, s. 261. ISBN 978-83-8098-058-7.
- ↑ Wojskowy Przegląd Historyczny, 1976, tom 3
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
- ↑ Ze wspomnień oficera GL i AL płk dypl. Stanisław Szot, ps. Kot.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 218 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 173 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych na terenie całego kraju”.
- ↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.
- ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.
- ↑ Żołnierz Wolności, 16 grudnia 1982, str. 1
Bibliografia
edytuj- Józef Bolesław Garas: Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942–1945. Warszawa: MON, 1963.
- Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943–1985, Warszawa 1988.
- Księga partyzantki Lubelszczyzny t. I, Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa i Armia Ludowa część 2 (J–Ż), oprac. i red. Edward Olszewski, Lublin 2002.
- Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944–czerwiec 1945), red. Sławomir Poleszak, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944–1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.