Wikipedia

Thomson Reuters

międzynarodowe przedsiębiorstwo medialne (siedziba: Toronto, Kanada)

Thomson Reuters Corporation – kanadyjski medialny konglomerat międzynarodowy[5]. Siedziba znajduje się w budynku Bay Adelaide Centre przy Bay Street w Toronto[1].

Thomson Reuters Corporation
Logo
Ilustracja
Siedziba przedsiębiorstwa w Bay Adelaide Centre (Toronto)
Państwo

 Kanada

Siedziba

Toronto, Kanada

Adres

333 Bay Street, Toronto, Ontario M5H 2R2[1]

Data założenia

17 kwietnia 2008

Forma prawna

publiczna

Prezes

Steve Hasker[2]

Dyrektor

Steve Hasker (CEO)[2]

Przewodniczący rady nadzorczej

David Thomson

Zatrudnienie

25 800 (2018)[3]

Symbol akcji

TSX: TRI

Dane finansowe (2018)
Przychody

5,50 mld USD[4]

Wynik operacyjny

780 mln USD[4]

Aktywa

17 mld USD[4]

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Thomson Reuters powstało w kwietniu 2008 roku poprzez zakup, dokonany przez The Thomson Corporation, za 16 miliardów USD brytyjskiego przedsiębiorstwa Reuters Group[6].

W 2009 roku Thomson Reuters, kiedy trwał jeszcze globalny kryzys ekonomiczny, zanotował 12,9 mld USD przychodów[7].

Głównym konkurentem korporacji Thomson Reuters jest amerykańska agencja prasowa Bloomberg, która wyspecjalizowana jest w dostarczaniu informacji prawnych i finansowych oraz systemów handlowych[8].

Historia

edytuj

The Thomson Corporation

edytuj
Osobny artykuł: The Thomson Corporation.

W 1934 roku Roy Thomson założył w Ontario przedsiębiorstwo wydające, wcześniej zakupioną przez niego, gazetę „The Timmins Daily Press”, które z po kilku dekadach przeobraziło się w medialne imperium, The Thomson Corporation. Pod koniec lat 40. Thomson był już właścicielem 19 gazet i prezesem stowarzyszenia wydawców tego typu periodyków w Kanadzie.

 
Thomson Reuters Building (Stamford, USA). Wcześniej to biuro pełniło funkcję światowej siedziby The Thomson Corporation.

W 1952 roku Thomson przeprowadził się do Edynburga, w Szkocji. W następnym roku kupił dziennik „The Scotsman”. W 1957 roku, gdy zdobył koncesję na nadawanie dla Scottish Television(inne języki), umocnił swoją pozycję medialną w Szkocji. W 1957 roku, dzięki zyskom z działalności szkockiej telewizji, zakupił wiele tytułów prasowych należących do rodziny Kemsley, w tym „The Sunday Times”. Kiedy w 1966 roku właściciele londyńskiego dziennika „The Times”[a] spanikowali z powodu poniesienia niewielkich strat, Thomson kupił od nich tytuł prasowy. Po latach jego imperium liczyło już ponad 200 gazet, zarówno w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, jak i w Stanach Zjednoczonych[9].

W 1965 roku zwrócił się w stronę branży lotniczej i nabył linie lotnicze Britannia(inne języki). W 1971 roku zaangażował się w sektor przemysłu petrochemicznego, gdy dołączył do konsorcjum, które eksploatowało zasoby na Morzu Północnym.

Kiedy Thomson zmarł w 1976 roku znaczna część zysków koncernu czerpana była z jego interesów naftowych. Po jego śmierci władze przedsiębiorstwa zbyły część zasobów medialnego holdingu, po czym zaczęto się skupiać na działalności wydawniczej[10].

W czerwcu 1989 roku holding ITOL(inne języki) i Thomson Newspapers połączyły się tworząc tym samym Thomson Corporation. Kadra nowo powstałego przedsiębiorstwa liczyła 27 500 pracowników, a przychody 4,7 miliarda USD, dzięki czemu był to wówczas czwarty co do wielkości konglomerat medialny na świecie (za m.in. Time/Warner)[11]. W 1996 roku Thomson Corporation Publishing zakupiło za kwotę 3,4 miliarda USD West Publishing Company (wraz z internetowym serwisem informacji prawnej, Westlaw(inne języki)), przedsiębiorstwo założone w 1876 roku[12].

Polska

edytuj
Kwotowania banków

Każdego dnia[b] banki obecne na polskim rynku przesyłają do agencji informacyjnej Thomson Reuters swoje kwotowania. Oznacza to, że przedstawiciele tych banków podają stopę procentową, po której są w stanie przyjąć oraz udzielić depozytu na ustalone terminy. W kwotowaniu WIBOR-u i WIBID-u uczestniczy piętnaście banków zaproszonych przez ACI Polska Stowarzyszenie Rynków Finansowych[c]. Są to najbardziej aktywne banki mające największy wpływ na płynność lokalnego rynku międzybankowego[14].

Incydent w gdyńskiej filii Thomson Reuters
 
Polska filia firmy (po prawej stronie) w kompleksie budynków Baltic Business Center (2006)

W listopadzie 2017 roku w siedzibie Thomson Reuters w Gdyni oddano dwa strzały z broni krótkiej, ostrej. Nikt nie został ranny. Doszło wówczas do szarpaniny między pracownikami firmy, porządkowym a Stsiapanem S., w której padły strzały[15]. Ostatecznie nikt nie został ranny. W sprawie zatrzymano Stsiapana S., od lat przebywającego w Polsce, 30-latka pochodzącego z Białorusi, który przyniósł tamtego dnia do pracy pistolet glock[15][16].

Prokuratura Okręgowa w Gdańsku wszczęła śledztwo dotyczące usiłowania zabójstwa i domagała się jednocześnie aresztowania mężczyzny[17]. Funkcjonariusze gdańskiej policji dokonali w tej sprawie przesłuchań kilkunastu osób (głównie pracowników gdyńskiego oddziału Thomson Reuters)[16]. Miesiąc później, decyzją Sądu Okręgowego w Gdańsku, Białorusin pozostawał na wolności. Sąd drugiej instancji, na niejawnym posiedzeniu, podtrzymał decyzję sądu rejonowego. Stsiapan S. kilka dni po zdarzeniu wydał oświadczenie, w którym wyjaśniał, że od kilku lat, uzyskaniu wiosną 2017 roku pozwolenia na broń, trenował strzelectwo sportowe[17].

W styczniu 2020 roku Stsiapan S. skazany został na rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata. Białorusin otrzymał wyrok za narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i zdrowia[15].

Wyróżnienia

edytuj

W 2016 roku agencja Thomson Reuters, wspólnie z redakcją dziennika „The New York Times”, uhonorowana została Nagrodą Pulitzera w kategorii zdjęć newsowych (Breaking News Photography)[18]. Nagrodzone fotografie ilustrowały kryzys migracyjny w Europie i na Bliskim Wschodzie[19].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Codziennie do godziny 11.
  2. ↑ Brytyjski dziennik „The Times”, dla odróżnienia od innych periodyków o podobnym tytule, określany jest niekeidy „The Times of London”
  3. ↑ Do czerwca 2017 roku ACI Polska Stowarzyszenie Rynków Finansowych było administratorem stawek WIBID i WIBOR[13].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Toronto, Bay Street Location, Headquarters. thomsonreuters.com. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (ang.).
  2. ↑ a b Executive team | Thomson Reuters. thomsonreuters.com. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (ang.).
  3. ↑ Thomson ReutersSocial Impact 2018 – Extended Datasheet. thomsonreuters.com, 2018-10. s. 1. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Annual Report 2018. thomsonreuters.com, 2019-03-13. s. 4 (PDF: 6), 50 (PDF: 52). [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-04)]. (ang.).
  5. ↑ Bernardo Nicoletti: Procurement Finance: The Digital Revolution in Commercial Banking. Springer, 2018, s. 122. ISBN 978-3-030-02140-5.
  6. ↑ Gavin Haycock, Robert MacMillan: Thomson Reuters debuts amid global market jitters. reuters.com, 2008-04-17. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (ang.).
  7. ↑ Jędrzej Bielecki: Na czym zarabiają wydawcy, gdy sprzedaż prasy spada. gazetaprawna.pl, 2010-09-25. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-08)].
  8. ↑ Thomson Reuters płaci za fuzję. forsal.pl, 2008-08-12. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)].
  9. ↑ Peter Day: The life and times of a newspaper baron. bbc.com, 2016-04-01. [dostęp 2020-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-28)]. (ang.).
  10. ↑ Richard A. Danner: The IALL International Handbook of Legal Information Management. Routledge, 2016, s. 239. ISBN 978-1-317-02821-5.
  11. ↑ Thomson. „Current Biography Yearbook: 1989”, s. 583, 1990. Charles Moritz. ISSN 0011-3344. Cytat: On June 2, 1989 ITOL and Thomson Newspapers merged under the name of the Thomson Corporation, becoming, with 27,500 employees and revenues of $4.7 billion, the world's fourth-largest media conglomerate, behind Time/Warner. (ang.). 
  12. ↑ West Group. W: Richard H. Weise: Representing the Corporation: Strategies for Legal Counsel (wydanie 1.). Aspen Publishers Online, 1996, s. 14A-8. ISBN 978-1-56706-336-3.
  13. ↑ Zmiana administratora stawek referencyjnych WIBID/WIBOR z dniem 30.06.2017r. – ACI Polska – Stowarzyszenie Rynków Finansowych. acipolska.pl, 2017-06-30. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)].
  14. ↑ Magdalena A. Olczak: WIBOR-em nikt nie manipuluje. gazetaprawna.pl, 2011-12-06. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)].
  15. ↑ a b c Kuba Kaługa (opracowanie: Adam Zygiel): Strzały w siedzibie Thomson Reuters w Gdyni. Wyrok dla Stsiapana S.. rmf24.pl, 2020-01-27. [dostęp 2020-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-28)].
  16. ↑ a b Anna Kisicka (edytor: Danuta Starzyńska-Rosiecka): Śledztwo dotyczące usiłowania zabójstwa w zw. ze strzałami w firmie w Gdyni. gazetaprawna.pl / źródło: PAP, 2017-11-15. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-15)].
  17. ↑ a b Anna Kisicka: Białorusin, który strzelał w biurowcu w Gdyni, pozostanie na wolności. gazetaprawna.pl, 2017-12-04. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)].
  18. ↑ Nagrody Pulitzera dla agencji prasowych Associated Press i Reuters. gazetaprawna.pl, 2016-04-18. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)].
  19. ↑ Nagrodzono zdjęcia ilustrujące kryzys migracyjny. onet.pl, 2016-04-19. [dostęp 2020-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-27)].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Thomson_Reuters&oldid=74790540”