Włoskowiec różycy

Włoskowiec różycy (łac. Erysipelothrix rhusiopathiae) – Gram-dodatnia pałeczka należąca do rodzaju Erysipelothrix obok Erysipelothrix tonsillarum. Po raz pierwszy została wyizolowana przez Roberta Kocha w 1876 roku. Pierwotnie wywołuje różycę u zwierząt. Najczęściej zarażone są świnie, ale znane są przypadki różycy u ptaków, owiec, ryb i gadów.

Włoskowiec różycy
Ilustracja
Włoskowiec różycy na podłożu agarowym z krwią
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

Firmicutes

Klasa

Mollicutes

Rząd

Anaeroplasmatales

Rodzina

Erysipelotrichidae

Rodzaj

Erysipelothrix

Gatunek

Włoskowiec różycy

Nazwa systematyczna
Erysipelothrix rhusiopathiae
Migula, 1900

U ludzi rzadko wywołuje łagodne zakażenia skóry (erysipeloid), głównie poprzez urazy i otarcia skóry rąk u pracowników rzeźni. W bardzo rzadkich przypadkach może rozwinąć się bakteriemia (posocznica) lub zapalenie wsierdzia (endocarditis), bądź też może atakować stawy (arthritis).