śmiać się (język polski)

edytuj
grupa ludzi się śmieje (1.1)
wymowa:
IPA[ˈɕmʲjät͡ɕ‿ɕɛ], AS[śmʹi ̯äć‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.denazal.zestr. akc.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik zwrotny niedokonany

(1.1) wydawać z siebie odgłos utożsamiany ze śmiechem
(1.2) kpić z kogoś lub czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja Xb
przykłady:
(1.1) Ten żart tak bardzo go rozśmieszył, że jeszcze następnego dnia go wspominał, śmiejąc się.
(1.2) Krytykować i śmiać się z kogoś to bardzo łatwa rzecz.
składnia:
(1.2) śmiać się z + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. pot. chichrać się; gw. (Górny Śląsk) śmioć sie
(1.2) wyśmiewać
antonimy:
(1.1) płakać
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) chichotać, zaśmiewać się, pot. kwiczeć, rechotać, ryczeć ze śmiechu, ryć ze śmiechu, rżeć / rżeć ze śmiechu, śmiać się w kułak, być rozbawionym
(1.2) śmiać się w kułak
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. śmiech m, uśmiech m
czas. uśmiechać się, podśmiewać się, rozśmieszać, wyśmiać, roześmiać się, zaśmiewać się
przym. roześmiany
związki frazeologiczne:
nie wiadomo czy śmiać się, czy płakaćśmiać się do rozpuku / śmiać się całą gębą / śmiać się od ucha do ucha / śmiać się z całego serca / śmiać się z całej duszy / śmiać się na cały głos / śmiać się w głos / śmiać się do łezśmiać się jak głupi do seraśmiać się przez łzyśmiać się w kułak
etymologia:
od prasł. *smijati sę, od rdzenia praindoeur. *smeHi-[2]
por. białor. смяяцца, chorw. smijati se, czes. smát se, dłuż. smjaś se, ros. смеяться, słc. smiať sa i ukr. смія́тися
por. ang. smile i sanskr. स्मयते
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „śmiać się” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 765.
  2. Hasło „smijeh” w: Hrvatski jezični portal.