struktura przestrzenna biuretu (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. związek organiczny będący dimerem mocznika; zob. też biuret w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najprostszym związkiem ulegającym reakcji biuretowej jest sam biuret.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. biuretowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
bi- + gr. οὖρονmocz[1]
uwagi:
W wymowie nie powinno rozdzielać się cząstki „bi-” od dalszej części wyrazu[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „biuret” w: Słownik wyrazów obcych PWN, Jan Tokarski (red. nauk.), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 8301005211, s. 85.
  2.   Porada „Biuret” w: Poradnia językowa PWN.
 
biuret (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chem. biuret[1]
odmiana:
(1.1) lp biuret; lm biurets
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „biuret” w: Lèxic de bioquímica (català-castellà-anglès), Gabinet de Terminologia de la Universitat de les Illes Balears., 2000.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) chem. biuret[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. biuretový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „biuret” w: Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.