bogomyślność
bogomyślność (język polski)
edytuj- wymowa:
- , IPA: [ˌbɔɡɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ], AS: [bogõmyśl̦ność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. rel. kontemplacja o Bogu
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bogomyślność bogomyślności dopełniacz bogomyślności bogomyślności celownik bogomyślności bogomyślnościom biernik bogomyślność bogomyślności narzędnik bogomyślnością bogomyślnościami miejscownik bogomyślności bogomyślnościach wołacz bogomyślności bogomyślności
- przykłady:
- (1.1) Od tego czasu Magdalena świat opuściła, udając się na pokutę za grzechy swoje i na bogomyślność[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bogomyślny
- przysł. bogomyślnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bogomyślny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Piotr Skarga, Prokop Leszczyński, Otto Bitschnau, Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku, wyd. Karol Miarka, Mikołów–Warszawa 1910.