imperativo

imperativo (esperanto)

morfologia:

imperativ•o

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) nakaz moralny

(1.2) gram. tryb rozkazujący

odmiana:

 

	ununombro	multenombro
nominativo	imperativo	imperativoj
akuzativo	imperativon	imperativojn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

imperativo (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ĩm.pe.ɾa.ˈti.βo]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rozkazujący, nakazujący, imperatywny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) obowiązek, wymóg

(2.2) gram. tryb rozkazujący

odmiana:

(1) lp imperativo m, imperativa ż; lm imperativos m, imperativas ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.2) modo imperativo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. imperar

przym. imperante, imperial

rzecz. emperatriz ż, imperial ż, emperador

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. imperatīvus

uwagi:

źródła:

imperativo (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) gram. tryb rozkazujący

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. imperio, imperator, imperatrice, imperialismo, imperialista, imperial

czas. imperar

przym. imperial, imperiose, imperative

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

imperativo (język portugalski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rozkazujący, nakazujący, imperatywny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) obowiązek, imperatyw

(2.2) gram. tryb rozkazujący

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) modo imperativo

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. imperar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

imperativo (język włoski)

wymowa:

IPA: /imperaˈtivo/

podział przy przenoszeniu wyrazu: im•pe•ra•ti•vo

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rozkazujący, nakazujący, imperatywny

(1.2) gram. rozkazujący

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) gram. tryb rozkazujący

(2.2) praw. imperatyw

(2.3) filoz. imperatyw

odmiana:

(1.1-2) lp imperativo m, imperativa ż; lm imperativi m, imperative ż

(2.1-3) lp imperativo; lm imperativi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) modo imperativo → tryb rozkazujący

(2.3) imperativo categorico → imperatyw kategoryczny

synonimy:

(1.1) imperioso, impositivo, ingiuntivo, perentorio, tassativo

(2.1) modo imperativo

(2.2) imperatività

antonimy:

(1.1) facoltativo, opzionale

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. impero m, imperio m, imperiale m, imperatore m, imperatrice ż, imperialismo m, imperialista m ż, imperatività ż, imperativismo m, imperiosità ż

czas. imperare

przym. imperante, imperiale, imperatorio, imperialista, imperialistico, imperativale, imperioso

przysł. imperialmente, imperialisticamente, imperativamente, imperiosamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. imperatīvus < łac. imperare

uwagi:

(2.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Słownictwo gramatyczne

źródła: