iron

iron (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈirɔ̃n], AS: [irõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. C₁₄H₂₂O, bezbarwny, oleisty, pachnący fiołkami związek organiczny z grupy ketonów, stosowany jako składnik perfum

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

iron (język angielski)

iron (1.1)

iron (2.1)

irons (2.2)

wymowa:

wymowa brytyjska IPA: /ˈaɪən/; wymowa amerykańska /ˈaɪɚn/ wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) chem. żelazo

rzeczownik policzalny

(2.1) żelazko

(2.2) sport. typ kija golfowego

czasownik

(3.1) prasować

odmiana:

(1) lp iron; blm

(2) lp iron; lm irons

(3) iron, ironed, ironed, irons, ironing

przykłady:

(1.1) Iron is the chemical element in the periodic table that has the symbol Fe and atomic number 26. → Żelazo jest pierwiastkiem mającym symbol Fe oraz liczbę atomową 26 w układzie okresowym.

(1.1) The core of the Earth is a solid ball of white-hot iron and nickel. → Jądro Ziemi jest zwartą kulą rozpalonego żelaza i niklu.

(1.1) Kale is an excellent source of iron. → Jarmuż jest doskonałym źródłem żelaza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wrought iron

(2.1) waffle iron

synonimy:

(1.1) symbol. Fe

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pragerm. isarn

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Angielski - Pierwiastki chemiczne

źródła: