kostucha
kostucha (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. personifikacja śmierci zabierająca ludzi w zaświaty, przedstawiana jako szkielet, zwykle z atrybutami takimi jak kosa, klepsydra czy kaptur
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kostucha kostuchy dopełniacz kostuchy kostuch celownik kostusze kostuchom biernik kostuchę kostuchy narzędnik kostuchą kostuchami miejscownik kostusze kostuchach wołacz kostucho kostuchy - (2.1) zob. kostuch
- przykłady:
- (1.1) Człowiek jest jako ten ptak bezbronny, na świat puszczony – a to go jastrząb, a to go zwierz, a to głód, a w końcu i ta kostucha dodusi (…)[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kostucha czeka / przychodzi / nadchodzi / puka do drzwi / dopada / kosi / zabiera kogoś • wywinąć się / uciec kostusze • blady / chudy jak kostucha
- antonimy:
- (1.1) amor
- hiperonimy:
- (1.1) personifikacja
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) kościotrup
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kość ż, kostka ż, kosteczka ż, kostuch m, kostur m
- przym. kostny, kościsty, kościany
- związki frazeologiczne:
- u kogo szałwia w ogrodzie, tego kostucha nie ubodzie
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. anioł śmierci
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reaper, Grim Reaper
- baskijski: (1.1) herio
- czeski: (1.1) smrtka ż
- francuski: (1.1) Faucheuse ż, Grande Faucheuse ż
- niemiecki: (1.1) Sensenmann m, Schnitter m, Gevatter Tod m
- norweski (bokmål): (1.1) mannen med ljåen m
- norweski (nynorsk): (1.1) mannen med ljåen m
- nowogrecki: (1.1) χάρος m
- źródła:
- ↑ Władysław Reymont Chłopi