Wikisłownik

matematyka

matematyka (język polski)

edytuj
 
matematyka (1.1)
 
matematyka (1.2)
wymowa:
IPA: [ˌmatɛ̃ˈmatɨka], AS: [matẽmatyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. nauka dedukcyjna zajmująca się analizą zbiorów, liczb i innych elementów abstrakcyjnych; zob. też matematyka w Wikipedii
(1.2) eduk. lekcja, wykład lub inne zajęcia z matematyki (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od: matematyk
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikmatematyka
dopełniaczmatematyki
celownikmatematyce
biernikmatematykę
narzędnikmatematyką
miejscownikmatematyce
wołaczmatematyko
(1.2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikmatematykamatematyki
dopełniaczmatematykimatematyk
celownikmatematycematematykom
biernikmatematykęmatematyki
narzędnikmatematykąmatematykami
miejscownikmatematycematematykach
wołaczmatematykomatematyki
(2.1) zob. matematyk
przykłady:
(1.1) Mówi się, że matematyka jest królową nauk.
(1.2) Rano mamy w szkole dwie matematyki i WF.
(2.1) Skończyliśmy dziś dwie godziny wcześniej, bo nie było matematyka i historyczki.
(2.1) Spotkałem w teatrze naszego matematyka z żoną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) peryfr. królowa nauk
(1.2) pot. matma, mata, matema, slang. majma, majza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) algebra, geometria, statystyka, logika matematyczna, algorytmika
wyrazy pokrewne:
rzecz. matematyk m, matematyczka ż, matma ż, mata ż, matema ż, matematyczność ż
przym. matematyczny
przysł. matematycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. mathematica[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „matematyka” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=matematyka&oldid=8285941”