mstitel

mstitel (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) mściciel

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mstitel	mstitelé
dopełniacz	mstitele	mstitelů
celownik	mstiteli / mstitelovi	mstitelům
biernik	mstitele	mstitele
wołacz	mstiteli	mstitelé
miejscownik	mstiteli / mstitelovi	mstitelích
narzędnik	mstitelem	mstiteli

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. msta, mstivost

przym. mstivý

przysł. mstivě

czas. mstít, mstít se

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: