wymowa:
IPA[ˌnastɔˈlɛtʲɲi], AS[nastoletʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) będący w wieku od jedenastu do dziewiętnastu lat
(1.2) charakterystyczny dla nastolatka
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Milicja zidentyfikowała nastoletniego żartownisia, który zadzwonił z informacją o bombie w szkole.
(1.2) Pomagajmy młodzieży w ich nastoletniej depresji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nastoletni chłopak / chłopiec / uczeń / chuligan / narkoman / rodzic / samochód • nastoletnia dziewczyna / matka / narkomanka / przestępczyni / więźniarka • nastoletnie auto
(1.2) wiek nastoletni • nastoletnia ciąża / depresja / miłość
synonimy:
(1.1) dorastający, kilkunastoletni
(1.2) młodociany
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) jedenastoletni, dwunastoletni, trzynastoletni, czternastoletni, piętnastoletni, szesnastoletni, siedemnastoletni, osiemnastoletni, dziewiętnastoletni
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nastolatek mos, nastolatka ż, nastoletniość ż
przym. nastolatkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka z ang. teenage[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „nastoletni” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.