osadzać

osadzać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. osadzić)

(1.1) umieszczać kogoś gdzieś

(1.2) umieszczać coś gdzieś, mocować na czymś lub w czymś

(1.3) tworzyć realia dla czegoś

(1.4) powodować naniesienie osadu, powstanie złóż czegoś

(1.5) chem. dodając odczynnik do roztworu, wytrącać osad

(1.6) przen. dawać nauczkę, przyhamowywać czyjeś zapędy

(1.7) jeźdz. nagle zatrzymywać

(1.8) łow. osaczać zwierzynę

(1.9) przest. ogrod. sadzić naokoło

(1.10) przest. wojsk. zajmować pozycję; otaczać wojskiem

czasownik zwrotny niedokonany (dk. osadzić się)

(2.1) ulegać osiedleniu gdzieś

(2.2) tworzyć osad; być nanoszonym gdzieś

(2.3) chem. tworzyć osad w roztworze; wytrącać osad

(2.4) jeźdz. nagle zatrzymywać się

odmiana:

przykłady:

(1.2) Splatał bowiem pierwotną sieć z wiklów, osadzał ją na stroiszu, czyli trzonku, lub podstępnie zastawiał.

(2.2) Nagar - mowa o czarnej sadzy, zwanej nagarem, która osadza się się w silniku. Jak pozbyć się tego paskudztwa? Sposobów jest co najmniej kilka, a jednym z nich jest wodorowanie. Dlatego warto jest zwodorować swoje auto.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lokować, osiedlać

(1.2) oprawiać, przytwierdzać, umocowywać

(1.3) umiejscawiać

(1.5) strącać, wytrącać

(1.9) obsadzać

(1.10) obsadzać, zajmować

(2.1) osiedlać się

(2.3) strącać się, wytrącać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osad mrz, osadzanie n, osadnik mos/mrz

przym. osadniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) place, put; (1.2) fix, set; (1.3) place, put; (1.4) deposit, silt; (1.5) precipitate; (2.1) settle; (2.2) form a deposit; (2.3) precipitate
• duński: (2.2) sætte sig
• włoski: (1.2) incastonare

źródła: