pęta

pęta (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. sznur, łańcuch lub coś innego, czym krępuje się ręce lub nogi więźnia

(1.2) książk. coś, co ogranicza czyjeś działanie lub myślenie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od pęto

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 3. os. lp czasu ter. trybu oznajm. od pętać

odmiana:

(1.1-2) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	pęta
dopełniacz	pęt
celownik	pętom
biernik	pęta
narzędnik	pętami
miejscownik	pętach
wołacz	pęta

przykłady:

(1.1) Po długim i daremnym wysiłku wyzwolenia się z żelaznych pęt westchnął frajter: — Jesteśmy z sobą złączeni na wieki wieków.

(1.2) W okresie młodości pomagał Szekspir Mickiewiczowi rwać pęta klasyczne, zachęcał do samodzielności, uczył cenić natchnienie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) dyby, kajdany, okowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kajdany, okowy

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pęto n, pętak m

czas. pętać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

M. lm od pęto

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: