plamić

plamić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. poplamić, zaplamić)

(1.1) robić plamy

czasownik przechodni niedokonany (dk. splamić)

(2.1) okrywać hańbą

czasownik zwrotny niedokonany plamić się (dk. poplamić się, zaplamić się)

(3.1) robić plamy na sobie

(3.2) być plamionym

czasownik zwrotny niedokonany plamić się (dk. splamić się)

(4.1) okrywać się hańbą

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) brudzić

(2.1) hańbić, kalać

(3.1) brudzić się

(4.1) hańbić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plama ż, plamienie n, plamistość ż, plamka ż, plameczka ż

przym. plamisty

czas. odplamiać

związki frazeologiczne:

plamić ręce krwią

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soil, stain; (2.1) besmirch
• francuski: (1.1) salir; (2.1) entacher; (3.1) se salir, se tacher; (4.1) s'avilir, se déshonorer
• hiszpański: (1.1) manchar; (2.1) manchar; (3.1) mancharse; (4.1) deshonrarse
• niemiecki: (1.1) beflecken, beschmutzen; (2.1) beflecken
• rosyjski: (1.1) пятнать, загрязнять; (2.1) пятнать
• włoski: (1.1) macchiare

źródła: