powinowactwo

powinowactwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔvʲĩnɔˈvat͡stfɔ], AS: [povʹĩnovactfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. stosunek rodzinny, który zachodzi między jednym z małżonków a krewnymi drugiego małżonka

(1.2) pot. podobieństwo

(1.3) fiz. chem. zdolność pierwiastków do wchodzenia ze sobą w reakcje

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powinowactwo	powinowactwa
dopełniacz	powinowactwa	powinowactw
celownik	powinowactwu	powinowactwom
biernik	powinowactwo	powinowactwa
narzędnik	powinowactwem	powinowactwami
miejscownik	powinowactwie	powinowactwach
wołacz	powinowactwo	powinowactwa

przykłady:

(1.1) Między dziewierzem a bratową zachodzi stosunek powinowactwa.

(1.3) Powinowactwo elektronowe to wielkość charakteryzująca zdolność atomu do przyłączania elektronu i tworzenia anionu.

składnia:

(1.1) powinowactwo z kimś

kolokacje:

(1.2) powinowactwo dusz

synonimy:

antonimy:

(1.1) pokrewieństwo

hiperonimy:

(1.1) koligacja

hiponimy:

(1.1) szwagrostwo

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. powinowaty m, powinowata ż

czas. spowinowacać ndk., spowinowacić dk.

przym. powinowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.2) афинитет m; (1.3) афинитет m
• hiszpański: (1.1) parentesco de afinidad m; (1.3) afinidad ż
• nowogrecki: (1.1) συγγένεια εξ αγχιστείας ż; (1.3) χημική συγγένεια ż
• rosyjski: (1.3) сродство n

źródła: