przeciwutleniacz
przeciwutleniacz (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌpʃɛt͡ɕivuˈtlɛ̃ɲat͡ʃ], AS: [pšećivutlẽńač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. związek chemiczny chroniący przed utlenianiem inne związki albo pierwiastki; zob. też przeciwutleniacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przeciwutleniacz przeciwutleniacze dopełniacz przeciwutleniacza przeciwutleniaczy / przeciwutleniaczów[1] celownik przeciwutleniaczowi przeciwutleniaczom biernik przeciwutleniacz przeciwutleniacze narzędnik przeciwutleniaczem przeciwutleniaczami miejscownik przeciwutleniaczu przeciwutleniaczach wołacz przeciwutleniaczu przeciwutleniacze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) antyoksydant, antyutleniacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. przeciwutleniaczowy, przeciwutleniający
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) antioxidant
- bułgarski: (1.1) антиоксидант m
- duński: (1.1) antioxidant / antioxydant w
- francuski: (1.1) antioxydant
- hiszpański: (1.1) antioxidante m
- indonezyjski: (1.1) antioksidan
- japoński: (1.1) 抗酸化物質
- kazachski: (1.1) тотықсыздандырғыш
- niderlandzki: (1.1) antioxidant
- norweski (bokmål): (1.1) antioksidant
- nowogrecki: (1.1) αντιοξειδωτικό n, αντιοξειδωτική ουσία ż
- perski: (1.1) آنتیاکسیدان
- portugalski: (1.1) antioxidante
- rosyjski: (1.1) противоокисли́тель m, антиокисли́тель m, антиоксида́нт m
- rumuński: (1.1) antioxidant
- serbski: (1.1) антиоксиданс
- słowacki: (1.1) antioxidant m
- szwedzki: (1.1) antioxidant w
- włoski: (1.1) antiossidante
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.