wymowa:
IPA[ˌrɛaˈɡɔvat͡ɕ], AS[reagovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zareagować)

(1.1) odpowiadać jakimś zachowaniem na daną sytuację
(1.2) chem. wchodzić w reakcje chemiczne
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Naucz się reagować spokojnie.
(1.1) Nie reaguj na te głupie uwagi.
(1.2) Pierwiastek ten jest słabo reaktywny i nie reaguje nawet z tlenem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) reagować przesadnie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. reagowanie n, reaktor m, reakcja
przym. reakcyjny, reaktywny
czas. zareagować
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. reagieren < franc. réagir - od agir (działać) < łac. ago (czynić)[1] < praindoeur. *h₂eǵ-
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „reagować” w: Słownik wyrazów obcych, red. Mirosław Bańko, PWN, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14196-4, s. 790.