słowiański (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[swɔˈvʲjä̃j̃sʲci], AS[su̯ovʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.rozs. artyk.i → j 
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) jęz. związany z językami Słowian
(1.2) związany ze Słowianami, słowiańszczyzną
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Polski i czeski to języki słowiańskie.
(1.2) Szczególne znaczenie miały plemiona słowiańskie, które osiedliły się nad Morzem Egejskim i szybko przejęły kontrolę nad całym tym akwenem; sformowały one całą flotę małych łodzijedno-drzew, która mało co nie spowodowała zdobycia Konstantynopola.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) prasłowiańskistarosłowiańskistaro-cerkiewno-słowiański
(1.2) słowiańska duszaszach. obrona słowiańska • pansłowiańskiziemie słowiańskie
synonimy:
antonimy:
(1.2) niesłowiański
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) wschodniosłowiański, zachodniosłowiański, południowosłowiański
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słowianizm mrz, Słowianin m, Słowianka ż, słowiańszczyzna ż, Słowiańszczyzna ż, słowiańskość ż
przym. późnosłowiański, wczesnosłowiański
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) przym. od pol. Słowianin
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Leszek Moczulski, Narodziny Międzymorza: Ukształtowanie ojczyzn, powstanie państw oraz układy geopolityczne wschodniej części Europy w późnej starożytności i we wczesnym średniowieczu, str. 328.