Podobna pisownia Podobna pisownia: tanieć
 
taniec (1.1)
 
taniec (1.3)
wymowa:
IPA[ˈtãɲɛt͡s], AS[tãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) choreogr. zespół ruchów wykonywany zwykle w rytm muzyki, zazwyczaj w parze z inną osobą, ale także indywidualnie lub w większej grupie osób; zob. też taniec w Wikipedii
(1.2) określony styl tańca (1.1)
(1.3) zob. taniec godowy
(1.4) zob. tańce
(1.5) st.pol. wojna, bitwa[1]
odmiana:
(1.1-3)
(1.4) zob. tańce
przykłady:
(1.2) Moim ulubionym tańcem jest walc.
składnia:
kolokacje:
(1.1) w tańcu = tańczącwykonywać / wykonać taniec • prosić kogoś do tańca • taniec towarzyskitaniec charakterystycznytaniec ludowytaniec wojenny
synonimy:
(1.1) pląs, tan
(1.4) potańcówka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) breakdance, kozak, krakowiak, kujawiak, mazur, oberek, polka, polonez, salsa, samba, swing, tango, trojak, twist, walc
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tańcownik mos, tańcownica ż, tanecznik mos, tanecznica ż, tancerz m, tancerka ż, tan m, tańczenie n, potańcówka ż
czas. tańczyć, zatańczyć, wytańczyć, przetańczyć, odtańczyć, tańcować
przym. taneczny
przysł. tanecznie
związki frazeologiczne:
do tańca i do różańcataniec świętego Witataniec śmiercitaniec na rurzetaniec żurawiataniec słońcawulg. nie pierdolić się w tańcu
etymologia:
niem. Tanz
źródłosłów dla białor. танец
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Rozwadowski, „Polonizmy, germanizmy” i t. d., „Język Polski” nr 10/1913, s. 295.