Wikisłownik

tokarka

tokarka (język polski)

edytuj
 
tokarka (1.1)
wymowa:
​?/i, IPA: [tɔˈkarka], AS: [tokarka]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. obrabiarka skrawająca, służąca do toczenia wałków, tulei, pierścieni; zob. też tokarka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniktokarkatokarki
dopełniacztokarkitokarek
celowniktokarcetokarkom
bierniktokarkętokarki
narzędniktokarkątokarkami
miejscowniktokarcetokarkach
wołacztokarkotokarki
przykłady:
(1.1) Pracownik wykonał na tokarce potrzebną tulejkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tokarka branżowa / ciężka / do obróbki gładkościowej / kopiarka / kłowa / produkcyjna / rewolwerowa / specjalna / stołowa / tarczowa / uchwytowa / uniwersalna / wielonożowa / zegarmistrzowska
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) obrabiarka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) imak, konik, obrotnica, przekładnia, sanie, silnik, wałek, wrzeciennik, śruba pociągowa
wyrazy pokrewne:
rzecz. tokarz m, tokarnia ż, tokarstwo n, toczenie n, otoczenie n, toczydło n, otaczanie n, wytaczanie n, wytoczenie n, toczysko n, toczek mrz
zdrobn. tokareczka ż
czas. otaczać ndk., toczyć ndk., otoczyć dk., wytoczyć dk., wytaczać ndk.
przym. tokarski, toczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tokarka&oldid=8276121”