zbawca

zbawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzbaft͡sa], AS: [zbafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba, która wybawiła kogoś lub coś od czegoś złego

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zbawca	zbawcy
dopełniacz	zbawcy	zbawców
celownik	zbawcy	zbawcom
biernik	zbawcę	zbawców
narzędnik	zbawcą	zbawcami
miejscownik	zbawcy	zbawcach
wołacz	zbawco	zbawcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wybawca, wybawiciel, zbawiciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zbawić dk., zbawiać ndk.

rzecz. zbawiciel mos, Zbawiciel mos, Zbawca mos, zbawienie n dk., zbawianie n ndk., zbawicielka ż, zbawczyni ż

przym. zbawczy, zbawicielski, zbawienny

przysł. zbawiennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zbawić + -ca

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) sauveur m
• kazachski: (1.1) құтқарушы
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) избавитель m, спаситель m

źródła: