Wikipedysta:Lujian/"Michael Roes": Różnice pomiędzy wersjami
Nowa strona: '''Michael Roes''' (ur. 7 sierpnia 1960 r. w Rhede/Westfalii) jest Niemiec. pisarz, powieściopisarz, poeta, eseista, dramaturg, antropolog i filmowiec. Michael Roes podczas odczytu na Targach Książki we Frankfurcie w 2012 roku == Życie == Michael Roes dorastał w Bocholt. Po ukończeniu szkoły studiował psychologię, filozofię i germanistykę na Freie Universität Berlin|Fre… Znaczniki: Brak kategorii VisualEditor: przełączono Link do ujednoznacznienia |
(Brak różnic)
|
Wersja z 14:49, 16 maj 2024
Michael Roes (ur. 7 sierpnia 1960 r. w Rhede/Westfalii) jest Niemiec. pisarz, powieściopisarz, poeta, eseista, dramaturg, antropolog i filmowiec.
Życie
Michael Roes dorastał w Bocholt. Po ukończeniu szkoły studiował psychologię, filozofię i germanistykę na Freie Universität Berlin, gdzie ukończył psychologię w 1985 roku.
W latach 1987-1989 był asystentem reżysera i dramaturgiem w Schaubühne w Berlinie oraz w Münchner Kammerspiele. [1]. Później nastąpił okres studiów na pustyni Negev. W 1991 r. Roes ukończył doktorat pracą na temat Izaaka i tym samym został doktorem filozofii.
W 1993 roku Michael Roes został stypendystą w Collegium Budapest. W ramach etnologicznego projektu badawczego spędził rok w Jemenie w latach 1994/1995. Swoje badania etnologiczne opisał w powieści Rub' al-Khali. W kolejnych latach Roes podróżował głównie do Ameryki i przez długi czas mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował nad powieścią "The Coup of Berdache" i literackim esejem podróżniczym "Skin of the South". W 2000 roku Roes nakręcił w Nowym Jorku i Jemenie swój pierwszy film pełnometrażowy "Someone is Sleeping in my Pain", arabski "Makbet (Szkocja)|Macbeth". Później nastąpiło kilka długich pobytów w Algierii, podczas których powstała powieść Road to Timimoun, film City of Happiness, dokument o codziennym życiu algierskiej młodzieży, oraz drugi film fabularny Roesa Timimoun, algierska oresteja.
W latach 2004 i 2006/2007 Michael Roes został zaproszony jako profesor wizytujący na Central European University w Budapesztie, gdzie pracował ze studentami między innymi nad swoim projektem filmowym Elevation. Później nastąpił trzymiesięczny pobyt w Nanjing i praca nad powieścią The Five Colours Black, która ukazała się jesienią 2009 roku.
W latach 2012-2013 Michael Roes był Research Fellow na Free University of Berlin's International Research College Interweaving Theatre Cultures.[2] Jest członkiem PEN Centre Germany.
Prace
Michael Roes zawsze stara się wchodzić w interakcje z tym, co nieznane. Jego twórczość literacka i filmowa opiera się na badaniu bardzo różnych kultur, od północnoamerykańskich Indian w powieści The Coup of the Berdache, przez współczesne Chiny w The Five Colours Black, walijskie mity w Lleu Llaw Gyffes, po świat islamu w powieściach Rub' al-Khali / Empty Quarter, Way to Timimoun, Near Inverness i Story of Friendship. Jego twórczość charakteryzuje synkretyzm i chęć eksperymentowania.
- W opublikowanej w 1996 roku powieści "Rub' al-Khali/Puste sąsiedztwo" bohaterem jest antropolog, który chce zbadać tradycyjne dziecięce zabawy i tańce w Jemenie. Jego dziennik to zestawienie dziennika z podróży, codziennych obserwacji i refleksji na temat zabawy. Innym, uzupełniającym wątkiem powieści jest pamiętnik podróżnika do Jemenu z początku XIX wieku, Aloisa Ferdinanda Schnittke. Relacja Schnittkego charakteryzuje się wrażliwością na lokalne zwyczaje i oświeconym podejściem do świata arabskiego. Oba dzienniki są ze sobą ściśle powiązane.[3].
- W zbiorze poezji Durus Arabij, Arabische Lektionen (1997) Michael Roes przekazuje międzykulturowy obraz dźwiękowy. Izraelski kompozytor Amos Elkana skomponował muzykę do 13 wierszy z tego zbioru.[4]
- "Near Inverness", opublikowane w 2004 roku, również opiera się na dwóch odpowiadających sobie wątkach dziennika. Hal Dumblatt, amerykański reżyser, ma obsesję na punkcie pomysłu adaptacji filmowej "Makbeta" z jemeńskimi wojownikami plemiennymi w roli aktorów. Drugi poziom narracji tworzą relacje Ahmeda, jemeńskiego oficera, który towarzyszy ekipie filmowej i prawdopodobnie podlega jemeńskim służbom specjalnym. - Fabuła powieści oparta jest na autentycznych doświadczeniach: W 2000 roku Michael Roes udał się do Jemenu z niewielką ekipą filmową, by nakręcić swoją wersję Makbeta, zatytułowaną Someone is Sleeping in my Pain (2001).[5].
- W latach 2003-2006 Michael Roes pracował nad kolejnym podwójnym projektem: Timimoun. Podczas kilku podróży do Algierii nakręcił najpierw film dokumentalny City of Happiness (2003/2004)[6] oraz film fabularny Timimoun (2004/2005), algierski film drogi oparty na greckich mitach o Agamemnonie i Oreście.[7].
- Powieść Weg nach Timimoun (2006) w dużej mierze nawiązuje do scenariusza i opowiada historię Laida, młodego fotografa, który zostaje poproszony przez swoją siostrę Assię o pomszczenie morderstwa ich ojca przez matkę. Wraz ze swoim przyjacielem Nadirem, Laid wyrusza w pełną przygód podróż z nadmorskiego miasta Bejaia na pustynię.[8].
- W 2006 roku Roes nakręcił swój trzeci film fabularny "Elevation" z dwoma głównymi aktorami z "Timimoun" w ramach gościnnej profesury na "Central European University" (CEU) w Budapeszcie. Scenariusz oparty jest na pierwszej sztuce teatralnej Roesa "Aufriss" (premiera w Theater der Stadt Koblenz 1992)[9] i pokazuje beznadziejną sytuację dwóch uchodźców na granicach Europy w oszczędnych czarno-białych obrazach.[10][11]
- W 2009 roku Michael Roes opublikował w Chinach powieść "Pięć kolorów czerni", która opowiada o podróży lipskiego profesora retoryki Viktora Holza do chińskiego Nankinu. Wspomnienia i refleksje pierwszoosobowego narratora przeplatają się z filozoficznym esejem na temat śmierci w 59 częściach i mnóstwem obserwacji na temat codziennego życia w Chinach.[12]
- W powieści "Historia przyjaźni" (2010) Roes powraca do Algierii i opowiada historię przyjaźni między Matthiasem, berlińskim lekarzem, a algierskim studentem Yanisem, niezwykle trudnej emocjonalnie i kulturowo relacji między dwoma mężczyznami, którzy pochodzą z zupełnie różnych światów i próbują przeżyć niemożliwe: spotkanie z obcym bez wywłaszczania obcego.[13].
- W Lutni Michael Roes opowiada historię jemeńskiego chłopca Asisa z dwóch perspektyw, oprawioną w doświadczenie bliskie śmierci podczas zjazdowej przejażdżki rowerowej nad brzegiem Wisły. Jedna z nich opisuje szkolne czasy chłopca w Adenie, przebudzenie poety migowego. W drugiej Asis sam opowiada o swojej pracy nad operą o rywalizacji między Apollem a faunem Marsyasem. Mieszka w przemysłowej dzielnicy Krakowa, Nowej Hucie, przez kilka lat studiował u polskiego kompozytora Adama Twardowskiego, a nocami sortuje przesyłki lotnicze na lotnisku. - "Asis 'słyszy' całym ciałem. W jego operze brutalne częstotliwości kondensują się w marsową muzykę. Roes tworzy rodzącą się poetykę horroru, przywracając mityczny materiał "na powietrze". Powieść prowadzi do pierwotnych scen narracji i emocji", pisze Hans Hütt w taz.[14] - Powieść była nominowana do German Book Prize w 2012 roku.
- Podobnie jak powieść "The Five Colours Black", akcja "The Legend of the White Snake" również rozgrywa się w Nankinie, ale tym razem w centrum akcji znajduje się 20-letni aktor, breakdancer, skater i artysta graffiti Jian. "Dzięki niemu czytelnik zyskuje wgląd w wstrząsy współczesnych Chin, które muszą jeszcze znaleźć drogę między tradycją a nowoczesnością", wyjaśnia Tobias Schmidt na literaturkritik.de. "Fakt, że nie skutkuje to banalnymi obrazami i opisami, jest zasługą wysoce refleksyjnego stylu pisania Michaela Roesa, który pewnie porusza się po utartych schematach i uogólnieniach we wszystkich swoich książkach, łącząc w ten sposób znane i nowe perspektywy." [15]
- Michael Roes nazywa swoją powieść biograficzną Zeithain o Hans Hermann von Katte, przyjacielu pruskiego księcia Friedricha, "pruską historią miłosną". Jednak fakt, że historia ta nie jest ani historycznie romantyczna, ani romantyczna, wynika ze stylu narracji "Zeithain": w czasie teraźniejszym pierwszoosobowy narrator Philipp Stanhope wszedł w posiadanie niektórych listów Katte do swojej ciotki Melusine von der Schulenburg i wyrusza w poszukiwaniu miejsc, które były decydujące dla Katte.Jego obecne doświadczenia rozmywają się w historii życia Katte, która opowiadana jest z dużym spokojem, czasem z perspektywy autorskiej, a czasem pierwszoosobowej. To poszukiwanie wskazówek w przeszłości jest w rzeczywistości poszukiwaniem samego siebie - "i co dziwne, to właśnie teraźniejszość Philippa Stanhope'a wydaje się magicznie naładowana, a czasem bajecznie zaciemniona, podczas gdy właściwa historia Hansa Hermanna von Katte jest opowiedziana w jasny, racjonalny i oświecony sposób", komentuje Veit Schubert dla magazynu Mannschaft. [16] - "Roesowi udaje się", pisze Judith von Sternburg we Frankfurter Rundschau, "nadać Katte język, który jest dla niego odpowiedni, a przynajmniej przekonujący o nim i jego pozycji narracyjnej. Trzeźwy jak on sam, ale uważnie obserwujący, choć sam Katte nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo jest wrażliwy. "Zeithain" to autobiografia w czasie rzeczywistym przypominająca pamiętnik."[17].
We wszystkich powieściach i filmach spotkania międzykulturowe są przedstawiane jako niezwykle złożone i kruche. Fundamentalną ideą w myśleniu Michaela Roesa jest przekonanie, że to, co ludzi łączy we wspólnych doświadczeniach, jest większe niż to, co ich dzieli. Język i kultura mogą być przeszkodą w zrozumieniu, ale doświadczenie naszych fizycznych doznań sięga głębiej: "Przyczyny różnic w naszych sposobach myślenia nie leżą w naszych zdolnościach intelektualnych, ale w naszych różnych językach", czytamy w "Pustej dzielnicy". "Ale możemy się komunikować. Ponieważ mamy wspólne ciała. To nie kultury się spotykają, ale twarze, zapachy, głosy."[18]
Oprócz rasy i płci, kwestii genderowych i problemu poświęcenia syna, wielokrotnie odnosi się również do roszczeń do ważności i obiektywności literatury akademickiej, zwłaszcza w swoich esejach (Krieg und Tanz, Berlin 2007; Perversion und Glück, Berlin 2007, Engel und Avatar, Berlin 2011). W postmodernistycznym stylu znosi granice między nauką a literaturą i wskazuje na kwestionowalność ujednoliconych modeli i pluralną konstytucję rzeczywistości.[1]
W 2023 roku Roes opublikował "Spunk", powieść osadzoną w późnych latach 70. o młodym dekarzu-geju na Walz.[19]
Publikacje
- Lenau. Materiały. Bocholt 1989.
- Aufriß. Kawałek. Bad Homburg v.d.H. 1990.
- Tischsitten. Kawałek. Bad Homburg v.d.H. 1991.
- Jizchak. Próba poświęcenia syna. Esej. Gatza, Berlin 1992, ISBN 3-928262-73-4.
- Jizchak. Próba poświęcenia syna". Essay. Matthes & Seitz, Berlin 2005, ISBN 3-88221-711-1.
- Cham. Sympozjum. Gatza, Berlin 1993, ISBN 3-928262-16-5.
- Lleu Llaw Gyffes. Powieść. Gatza, Berlin 1994, ISBN 3-928262-35-1.
- Rub' al-Khali - Puste sąsiedztwo. Powieść. Gatza bei Eichborn, Frankfurt am Main 1996, ISBN 3-8218-0639-7.
- Rub' al-Khali - Leeres Viertel. Wynalazek o grze. Matthes & Seitz, Berlin 2010, ISBN 978-3-88221-708-7.
- Madschnun al-Malik / The King's Fool. Sztuka pikareskowa. Gatza bei Eichborn, Frankfurt nad Menem 1997, ISBN 3-8218-0653-2.
- Durus arabij / Lekcje arabskiego. Poems. Eichborn, Berlin/Frankfurt nad Menem 1997, ISBN 3-8218-0664-8.
- Der Coup der Berdache. Powieść. Berlin Verlag, Berlin 1999, ISBN 3-8270-0313-X.
- Haut des Südens. A Mississippi Journey. Berlin Verlag, Berlin 2000, ISBN 3-8270-0366-0.
- David Kanchelli. Powieść. Berlin Verlag, Berlin 2001, ISBN 3-8270-0393-8.
- Nah Inverness. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2004, ISBN 3-88221-710-3.
- Kain. Elegia. Wiersze. Matthes & Seitz, Berlin 2004, ISBN 3-88221-709-X.
- Weg nach Timimoun. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2006, ISBN 3-88221-864-9.
- Krieg und Tanz. Przemówienia / Rozmowy / Eseje. Matthes & Seitz, Berlin 2007, ISBN 978-3-88221-880-0.
- Perversion und Glück. Wykłady o poetyce. Matthes & Seitz, Berlin 2007, ISBN 978-3-88221-898-5.
- Ich weiß nicht mehr die Nacht. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2008, ISBN 978-3-88221-707-0.
- Die fünf Farben Schwarz. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2009, ISBN 978-3-88221-648-6.
- Geschichte der Freundschaft. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2010, ISBN 978-3-88221-534-2.
- wraz z Hinderk Emrich: Engel und Avatar. Matthes & Seitz, Berlin 2011, ISBN 978-3-88221-580-9.
- Die Laute. Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2012, ISBN 978-3-88221-986-9.
- z Rachidem Boutayebem: Der eifersüchtige Gott. Alibri Verlag, Aschaffenburg 2013, ISBN 978-3-86569-165-1.
- "Legenda o białym wężu". Powieść. Matthes & Seitz, Berlin 2014, ISBN 978-3-88221-194-8.
- wraz z Hinderk Emrich: Einige widersprüchliche Anmerkungen zur Vergeblichkeit der Liebe: Ein Gespräch.. Alibri Verlag, Aschaffenburg 2015, ISBN 978-3-86569-186-6.
- Zeithain. Powieść. Schöffling & Co., Frankfurt nad Menem 2017, ISBN ISBN 978-3-89561-177-3.
- z Markus Daum: Der Körper des Fremden w Halb Inner Halb Ausser Halb, t. 2, modo Verlag, Freiburg i. B. 2018, ISBN 978-3-86833-235-3.
- Herida Duro. Powieść. Schöffling & Co., Frankfurt nad Menem 2019, ISBN 978-3-89561-178-0.
- Melancholie des Reisens. Eseje. Schöffling & Co., Frankfurt nad Menem 2020, ISBN 978-3895611797.
- Der Traum vom Fremden. Powieść. Albino Verlag, Berlin 2021, ISBN 978-3-86300-323-4.
- Lesebuch Michael Roes. Antologia. Aisthesis Verlag, Bielefeld 2022, ISBN 978-3-8498-1836-4.
- Tod in Aden. (Trylogia jemeńska. Tom 1). Powieść. KDP 2023, ISBN 979-8-38591-647-4.
- Die Juden von Raidah. (Trylogia jemeńska. Tom 2), powieść. KDP 2023, ISBN 979-8-39277-188-2.
- Der blinde Regisseur. (Trylogia jemeńska. Tom 3), powieść. KDP 2023, ISBN 979-8-38728-816-6.
- Spunk. Powieść. Albino Verlag, Berlin 2023, ISBN 978-3-8-86300-361-6.
Premiery teatralne
- Aufriss. Teatr miasta Koblencja, 1992.
- Cham. Teatr w Kolonii, 1993.
- Madschnun Al-Malik. Teatr w Düsseldorfie, 1998.
- Durus Arabij. Berliner Festwochen, 1998.
- Kain. Elegia Teatru Hebbel, Międzynarodowy Festiwal Poezji w Berlinie, 2004.
- Der Coup der Berdache. Palast der Republik, Berlin, 2004.
Filmografia
- Abdallah i Adrian. Film dokumentalny, Jemen 1996.
- Someone is Sleeping in my Pain. Film fabularny, Jemen / USA 2000.
- Stadt des Glücks. Film dokumentalny, Algieria, 2003/2004 r.
- Phaidra.Remade, esej filmowy, Budapeszt 2004.
- Timimoun. Film fabularny, Algieria, 2004/2005
- Elevation. Film fabularny, Węgry, 2006.
- Breakdance in China. Film dokumentalny, Chiny, 2007/2012
- Bardo. Film fabularny, Tunezja 2016[20].
Stypendia i nagrody
- 1991, 2007/2008 roczne stypendium Niemieckiego Funduszu Literatury
- 1993 Else-Lasker-Schüler-Dramatikerpreis (nagroda za sztukę teatralną)
- 1994-1995 stypendium w Wissenschaftskolleg zu Budapest
- 1995, 2000, 2005 stypendia od Stiftung Preußische Seehandlung
- 1997 Nagroda Literacka Miasta Bremy
- 1998 członek PEN Centre Germany
- 2004 Stypendium Holendersko-Niemieckiej Fundacji Kultury
- 2006 Alice Salomon Poetics Prize przyznawana przez Alice Salomon Hochschule Berlin Berlin[21].
- 2007 China Scholarship od Federalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych[22]
- 2011 Stypendium od Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej (Willa Decjusza, Kraków)
- 2012 Poeta-rezydent DAAD w Kabulu, Afganistan
- 2012 / 2013 pracownik naukowy w International Research College „Interconnections of Theatre Cultures” na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie
- Nominacja powieści „Lutnia” 2012 do Niemieckiej Nagrody Książki[23]
- 2013 Spycher: Leuk Literature Prize z Mirceą Cărtărescu[24]
- 2018 / 2019 XXXVII Wykład Poetycki Uniwersytet w Paderborn[25]
- 2020 Nagroda Margarete Schrader w dziedzinie literatury[26]
- 2020 Annette-von-Droste-Hülshoff-Preis[27]
- 2021 Poeta-rezydent na Uniwersytecie Duisburg-Essen[28]
- 2022 Stypendium Alfreda Döblina od Berlińskiej Akademii Sztuk[29]
Literatura
- Juliane Rytz: Die Metaphorik der Haut in Michael Roes’ „Haut des Südens“. In: Villigster Werkstatt Interdisziplinarität (Hrsg.): Haut zwischen Innen und Außen. Organ – Fläche – Diskurs. (= Villigst Profile. Band 12). LIT Verlag, Münster 2009, ISBN 978-3-643-10261-4.
- Christoph Schmitt-Maaß: Das gefährdete Subjekt. Selbst- und Fremdforschung in der deutsch-sprachigen Ethnopoesie der Gegenwart (Hubert Fichte, Hans Christoph Buch, Michael Roes). 2011, ISBN 978-3-939381-28-0.
- Mark Thornton Burnett: Shakespeare and World Cinema. Cambridge University Press, 2012. Mark Thornton Burnett geht in seinem Werk der Bedeutung Shakespeares im Gegenwartskino jenseits des Hollywood-Mainstreams nach und widmet darin auch ein ausführliches Kapitel Roes' jemenitischer Macbeth-Verfilmung "Someone is Sleeping in my Pain".
- Diana Pachur: Literarische Brücken in die 'arabische Welt'. Europäische Identität, arabische Alterität und Interkulturalität bei Michael Roes, Ilija Trojanow und Stefan Weidner. Karlsruhe (KIT-Bibliothek) 2014
- Herbert Uerlings: Abraham und das Opfer der Kultur. Zur Kritik einer orientalischen Meistererzählung in Michael Roes’ "Jizchak". In Axel Dunker and Michael Hofmann (Hg.): Morgenland und Moderne. Orient-Diskurse in der deutschsprachigen Literatur von 1890 bis zur Gegenwart. Frankfurt a. M. 2014, ISBN 978-3-653-99425-4.
- Seiriol Dafydd: Intercultural and Intertextual Encounters in Michael Roes's Travel Fiction. Bithell Series of Dissertations Book 42; 2015.
- Godwin Kornes: Michael Roes’ Roman Leeres Viertel als Dokument der reflexiven Ethnologie [1]
- Markus Huss: Inscribed gestures: the vernacular-cosmopolitan dynamic of sign language in Michael Roes’s novel „Die Laute“ [2]
Weblinks
- Szablon:DNB-Portal
- Szablon:Litport
- [3] w bazie IMDb (ang.)
- Michael Roes im Interview über Handlungsorte in seinem Werk
Indywidualny dowód
<referencje />
- ↑ a b Christoph Schmitt-Maaß: Szablon:Munzinger
- ↑ Szablon:Webarchiv at spycher-literaturpreis.ch, retrieved on 14 May 2015.
- ↑ grin.com
- ↑ amoselkana.com
- ↑ Szablon:Źródło internetowe
- ↑ a rede ex aequo (Forum)
- ↑ kino.de
- ↑ Michael Roes Weg nach Timimoun on Perlentaucher
- ↑ 38th Mülheimer Theatertage NRW - Die Stücke eines Jahres im Wettbewerb um den Mülheimer Dramatikerpreis
- ↑ Premiera filmu: "Elevation"
- ↑ Elevation. Film Michaela Roesa
- ↑ Szablon:Webarchiv
- ↑ dradio.de
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
- ↑ [7]
- ↑ Rub' al-Khali / Empty Quarter. Frankfurt 1996
- ↑ Fabian Schäfer: Als schwuler Dachdecker auf Walz, Queer.de, opublikowane i pobrane 1 października 2023 roku.
- ↑ [8]
- ↑ "Michael Roes receives Alice Salomon Poetics Prize", poeten'laden.de, 30 października 2006.
- ↑ [http://www.literaturport.de/Michael.Roes/ Michael Roes na literaturport.de, dostęp 15 maja 2015.
- ↑ „Zrozumienie bez języka” pod adresem matthes-seitz-berlin.de, dostęp: 15 maja 2015 r.
- ↑ Szablon:Webarchiv pod adresem spycher-literaturpreis.ch/, dostęp 15 maja 2015 r.
- ↑ [9]
- ↑ [10]
- ↑ [11]
- ↑ {{Źródło internetowe |url=https://www.uni-due.de/germanistik/poet/roes.php |title=Michael Roes - Poeta rezydent na Uniwersytecie Duisburg-Essen |access=2021-11-11}
- ↑ [12]