CyberJoly Drim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, jęz., int., drobne techniczne, linki zewnętrzne |
+ |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
== Analiza i odbiór == |
== Analiza i odbiór == |
||
Tekst, zanim trafił do redakcji magazynu „[[Fenix (czasopismo)|Fenix]]”, został odrzucony przez [[Maciej Parowski|Macieja Parowskiego]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Jacek Dukaj |tytuł = Sny następnego pokolenia |
Tekst, zanim trafił do redakcji magazynu „[[Fenix (czasopismo)|Fenix]]”, został odrzucony przez [[Maciej Parowski|Macieja Parowskiego]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Jacek Dukaj |tytuł = Sny następnego pokolenia |czasopismo = Nowa Fantastyka |data = 2001 |data dostępu = 2024-07-16 |numer = 1 |s = 72. |opublikowany = |url = https://web.archive.org/web/20100317152002/http://www.dukaj.pl/czytelnia/publicystyka/SnyNastepnegoPokolenia}}</ref>. Parowski – redaktor naczelny „[[Nowa Fantastyka|Nowej Fantastyki]]” – przyznanie opowiadaniu nagrody Zajdla uznał za efekt ''promowania przez pewną grupę'' (internautów i młodych autorów). Skrytykował je jako posiadające „wiele niedostatków warsztatowych... rozlazłe warstwami: scenograficzno–sytuacyjna przeważała nad wizerunkami postaci i tą intrygą, która była od początku do końca przewidywalna”. Równocześnie Parowski uznał, że opowiadanie zaspokaja „mitologiczne i socjologiczne potrzeby bardzo licznego grona internautów”, jako opowiadanie, które zadebiutowało w [[Internet|Internecie]]<ref>{{Cytuj |autor = "Esensja (redakcja)"; Maciej Parowski |tytuł = Esensja: ‹Łomocząc się z sobą i z innymi, trwam› – Maciej Parowski |data = 1 lutego 2001 |data dostępu = 2024-07-16 |opublikowany = Esensja.pl |url = https://esensja.pl/ksiazka/wywiady/tekst.html?id=19330&strona=3 |język = pl-PL}}</ref>. Krytyk ocenia „ujmowała [w tekście] językowa i sytuacyjna konsekwencja w prezentacji światka internetowej kultury”, niemniej „odstręczała jego myślowa monomania i akcyjna błahość”, przeciwstawiając opowiadaniu tekst o podobnej tematyce, ale „nieporównanie wyższej klasy” ''bóg@niebo.org'' [[Marek Hołyński|Marka Hołyńskiego]]<ref name="malpy">{{Cytuj książkę |imię = Maciej | nazwisko = Parowski | autor link = Maciej Parowski |tytuł = Małpy Pana Boga. Słowa |data = 2011 |isbn = 978-83-61587-72-9 |wydawca = Narodowe Centrum Kultury |strony = 485-486}}</ref>. |
||
W styczniowym numerze "[[Nowa Fantastyka|Nowej Fantastyki]]" pojawiły się trzy recenzje opowiadania (Jacka Dukaja, [[Marek Oramus|Marka Oramusa]] i Parowskiego)<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Maria Głowacka |tytuł = Wstęp do teorii trzech kręgów kobiecej prozy science fiction w Polsce. Na przykładzie twórczości Antoniny Liedtke i Anny Kańtoch |czasopismo = Wielogłos |data = 2013 |data dostępu = 2024-07-19 |issn = 1897-1962 |numer = 18 |s = 117–128 |url = https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=45067 |język = Polish}}</ref>. Najbardziej krytyczna była recenzja Oramusa, który uznał konstrukcję opowiadania za banalną<ref name=":1" /><ref>{{Cytuj |autor = Marek Oramus |tytuł = Teoremat Lema |czasopismo = Nowa Fantastyka |data = 2001 |numer = 1 |s = 73}}</ref>. Parowski natomiast stonował swoją krytykę, pisząc, że opowiadanie „ujmowało językową i sytuacyjną konsekwencją w prezentowaniu światka internetowej subkultury”, odstręczało natomiast „myślową monotonią” i „akcyjną błahością”<ref name=":1" /><ref>{{Cytuj |autor = Maciej Parowski |tytuł = Gusta i marketing |czasopismo = Nowa Fantastyka |data = 2001 |numer = 1 |s = 73}}</ref>. Dukaj skrytykował Parowskiego, pisząc, że ten „nie dostrzegł w tekście wartości, które dostrzegła większość czytelników i pisarzy, i to pomimo, iż mu je wskazywano”. Stwierdził, że Parowski nie rozumie i nie ceni [[Cyberkultura|kultury Internetu]], która jest znaczącą częścią tego utworu. Dukaj przyznał, że głosował za przyznaniem opowiadaniu nagrody Srebrny Glob; uznaje je za tekst „dobry, najlepszy z wydrukowanych w 1999, [...] ważny”, ale nie wybitny. Według Dukaja autorka udanie połączyła wątek „banalnej historii miłosnej” z „detalami okołointernetowymi”, tworząc realistyczne opowiadanie nawiązujące do literatury [[Cyberpunk|cyberpunkowej]], kreując w efekcie „utwór pionierski w polskiej SF”<ref name=":0" />. |
|||
Krytycznie o opowidaniu w 2008 pisał też w "Nowej Fantastyce" [[Andrzej Zimniak]], unzając utwór za "mierny literacko", a przyznanie mu nagród, za "wpadkę" zasady, że "honorowane bywają utwory dobre"; Zimniak dodatkowo skrytykował autorkę, pisząc, że "jako jedyna z laureatów Zajdli, nigdy ani przedtem, ani potem nie napisała niczego, o czym byłoby słychać w środowisku"<ref>{{Cytuj |autor = Andrzej Zimniak |tytuł = Nagrody i plebiscyty |czasopismo = Nowa Fantastyka |data = 2008 |numer = 2 |s = 75}}</ref>. |
|||
Według Marii Głowackiej piszącej dla "[[Wielogłos|Wielogłosu]]" w 2013, krytyka opowiadania była powiązana z faktem, że autorka była kobietą, przypisując część kontrowersji "męskocentrycznemu środowisku science fiction". Skrytykowała ona recenzje Oramusa, uznająć, że ten "świadomie zaniża więc wartość utworu" by poprzeć krytykę Parowskiego i zasadność przyznania opowiadaniu nagród, a krytykę Zimniak uznała za dowód hermetyczności środowiska „fantastów” i krytykę przyznania nagrody osoby "spoza środowiska". Głowacka pozytywnie oceniła konstrukcję opowiadania, takie jak uzycie retrospekcji<ref name=":1" />. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 15:09, 19 lip 2024
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka | |
| Typ utworu |
opowiadanie fantastyczne |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania |
Polska |
| Język | |
| Data wydania |
1999 |
CyberJoly Drim – opowiadanie fantastyczne Antoniny Liedtke z 1999 roku z gatunku cyberpunk, nagrodzone Nagrodą im. Janusza A. Zajdla.
Historia
Opowiadanie było najpierw samopublikowane przez autorkę w 1998 na jej stronie internetowej[1]. Następnie, opowiadanie następnie ukazało się w miesięczniku „Fenix” nr 1/1999 (80)[2].
Nagrody
W 2000 na Polconie w Gdyni[3], Antonina Liedtke otrzymała za CyberJoly Drim Nagrodę im. Janusza A. Zajdla w kategorii najlepsze opowiadanie[4]. Opowiadanie otrzymało także nagrodę Srebrny Glob, przyznawaną przez Asocjację Polskich Pisarzy Fantastycznych[5] oraz Nagrodę On-Line (później Nagroda Elektrybałta) magazynu Fahrenheit[6].
Analiza i odbiór
Tekst, zanim trafił do redakcji magazynu „Fenix”, został odrzucony przez Macieja Parowskiego[7]. Parowski – redaktor naczelny „Nowej Fantastyki” – przyznanie opowiadaniu nagrody Zajdla uznał za efekt promowania przez pewną grupę (internautów i młodych autorów). Skrytykował je jako posiadające „wiele niedostatków warsztatowych... rozlazłe warstwami: scenograficzno–sytuacyjna przeważała nad wizerunkami postaci i tą intrygą, która była od początku do końca przewidywalna”. Równocześnie Parowski uznał, że opowiadanie zaspokaja „mitologiczne i socjologiczne potrzeby bardzo licznego grona internautów”, jako opowiadanie, które zadebiutowało w Internecie[8]. Krytyk ocenia „ujmowała [w tekście] językowa i sytuacyjna konsekwencja w prezentacji światka internetowej kultury”, niemniej „odstręczała jego myślowa monomania i akcyjna błahość”, przeciwstawiając opowiadaniu tekst o podobnej tematyce, ale „nieporównanie wyższej klasy” bóg@niebo.org Marka Hołyńskiego[9].
W styczniowym numerze "Nowej Fantastyki" pojawiły się trzy recenzje opowiadania (Jacka Dukaja, Marka Oramusa i Parowskiego)[10]. Najbardziej krytyczna była recenzja Oramusa, który uznał konstrukcję opowiadania za banalną[10][11]. Parowski natomiast stonował swoją krytykę, pisząc, że opowiadanie „ujmowało językową i sytuacyjną konsekwencją w prezentowaniu światka internetowej subkultury”, odstręczało natomiast „myślową monotonią” i „akcyjną błahością”[10][12]. Dukaj skrytykował Parowskiego, pisząc, że ten „nie dostrzegł w tekście wartości, które dostrzegła większość czytelników i pisarzy, i to pomimo, iż mu je wskazywano”. Stwierdził, że Parowski nie rozumie i nie ceni kultury Internetu, która jest znaczącą częścią tego utworu. Dukaj przyznał, że głosował za przyznaniem opowiadaniu nagrody Srebrny Glob; uznaje je za tekst „dobry, najlepszy z wydrukowanych w 1999, [...] ważny”, ale nie wybitny. Według Dukaja autorka udanie połączyła wątek „banalnej historii miłosnej” z „detalami okołointernetowymi”, tworząc realistyczne opowiadanie nawiązujące do literatury cyberpunkowej, kreując w efekcie „utwór pionierski w polskiej SF”[7].
Krytycznie o opowidaniu w 2008 pisał też w "Nowej Fantastyce" Andrzej Zimniak, unzając utwór za "mierny literacko", a przyznanie mu nagród, za "wpadkę" zasady, że "honorowane bywają utwory dobre"; Zimniak dodatkowo skrytykował autorkę, pisząc, że "jako jedyna z laureatów Zajdli, nigdy ani przedtem, ani potem nie napisała niczego, o czym byłoby słychać w środowisku"[13].
Według Marii Głowackiej piszącej dla "Wielogłosu" w 2013, krytyka opowiadania była powiązana z faktem, że autorka była kobietą, przypisując część kontrowersji "męskocentrycznemu środowisku science fiction". Skrytykowała ona recenzje Oramusa, uznająć, że ten "świadomie zaniża więc wartość utworu" by poprzeć krytykę Parowskiego i zasadność przyznania opowiadaniu nagród, a krytykę Zimniak uznała za dowód hermetyczności środowiska „fantastów” i krytykę przyznania nagrody osoby "spoza środowiska". Głowacka pozytywnie oceniła konstrukcję opowiadania, takie jak uzycie retrospekcji[10].
Przypisy
- ↑ CyberJoly Drim. Strona Antoniny Liedtke. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ CyberJoly Drim. zajdel.art.pl. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ Historia Polconów. polcon.fandom.art.pl. [dostęp 2016-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-26)].
- ↑ Laureaci Nagrody Zajdla. zajdel.art.pl. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ Srebrny Glob. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ Nagroda On-Line. Fahrenheit, 1999. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ a b Jacek Dukaj, Sny następnego pokolenia, „Nowa Fantastyka” (1), 2001, 72. [dostęp 2024-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-17].
- ↑ Esensja, Maciej Parowski, Esensja: ‹Łomocząc się z sobą i z innymi, trwam› – Maciej Parowski [online], Esensja.pl, 1 lutego 2001 [dostęp 2024-07-16] (pol.).
- ↑ Maciej Parowski: Małpy Pana Boga. Słowa. Narodowe Centrum Kultury, 2011, s. 485-486. ISBN 978-83-61587-72-9.
- ↑ a b c d Maria Głowacka, Wstęp do teorii trzech kręgów kobiecej prozy science fiction w Polsce. Na przykładzie twórczości Antoniny Liedtke i Anny Kańtoch, „Wielogłos” (18), 2013, s. 117–128, ISSN 1897-1962 [dostęp 2024-07-19] (Błąd! Nieznany kod języka: Polish. Sprawdź listę kodów.).
- ↑ Marek Oramus, Teoremat Lema, „Nowa Fantastyka” (1), 2001, s. 73.
- ↑ Maciej Parowski, Gusta i marketing, „Nowa Fantastyka” (1), 2001, s. 73.
- ↑ Andrzej Zimniak, Nagrody i plebiscyty, „Nowa Fantastyka” (2), 2008, s. 75.