Silvester Krčméry: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Ofiary represji komunistycznych w Europie 1917–1991"; Dodano kategorię "Słowackie ofiary prześladowań komunistycznych 1944–1989" za pomocą HotCat |
m →Życiorys: Order T G Masaryka - nieprzyjęty (1991) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Studiował medycynę w Bratysławie i Pradze, należał do duszpasterstwa akademickiego (tzw. "Rodziny") prowadzonego przez ks. Tomislava Kolakoviča. Po jego wpływem w pierwszych latach powojennych organizował razem z [[Vladimír Jukl|Vladimirem Juklem]] akcje ewangelizacyjne i formacyjne. Od 1948 pracował jako lekarz w Koszycach. W 1951 został za działalność kościelną aresztowany, a w 1954 skazany na karę 14 lat pozbawienia wolności. Został zwolniony w 1964, następnie pracował w Bratysławie jako lekarz, równocześnie ponowił współpracę w Vladimirem Juklem, w 1966 założył z nim pierwszy tzw. "krąg" kościoła podziemnego, angażował się w duszpasterstwo studentów, pomoc uzależnionym od alkoholu i narkotyków oraz więźniom. W 1974 należał do założycieli tzw. Instytutu Fatimskiego, w ramach którego organizował struktury podziemnego Kościoła na Słowacji, uczestniczył w wydawaniu [[Wydawnictwo podziemne|samizdatu]]. W latach 80. razem z V. Juklem należał do liderów i organizatorów Ruchu Apostolstwa Świeckich, był jednym ze współpracowników biskupa [[Ján Chryzostom Korec|Jána Chryzostoma Korca]]. W 1987 został zaproszony do udziału w [[Synod Biskupów|Synodzie Biskupów]] poświęconym powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie, ale władze komunistyczne odmówiły mu paszportu. |
Studiował medycynę w Bratysławie i Pradze, należał do duszpasterstwa akademickiego (tzw. "Rodziny") prowadzonego przez ks. Tomislava Kolakoviča. Po jego wpływem w pierwszych latach powojennych organizował razem z [[Vladimír Jukl|Vladimirem Juklem]] akcje ewangelizacyjne i formacyjne. Od 1948 pracował jako lekarz w Koszycach. W 1951 został za działalność kościelną aresztowany, a w 1954 skazany na karę 14 lat pozbawienia wolności. Został zwolniony w 1964, następnie pracował w Bratysławie jako lekarz, równocześnie ponowił współpracę w Vladimirem Juklem, w 1966 założył z nim pierwszy tzw. "krąg" kościoła podziemnego, angażował się w duszpasterstwo studentów, pomoc uzależnionym od alkoholu i narkotyków oraz więźniom. W 1974 należał do założycieli tzw. Instytutu Fatimskiego, w ramach którego organizował struktury podziemnego Kościoła na Słowacji, uczestniczył w wydawaniu [[Wydawnictwo podziemne|samizdatu]]. W latach 80. razem z V. Juklem należał do liderów i organizatorów Ruchu Apostolstwa Świeckich, był jednym ze współpracowników biskupa [[Ján Chryzostom Korec|Jána Chryzostoma Korca]]. W 1987 został zaproszony do udziału w [[Synod Biskupów|Synodzie Biskupów]] poświęconym powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie, ale władze komunistyczne odmówiły mu paszportu. |
||
W 1991 został odznaczony [[Order Świętego Sylwestra|Orderem Świętego Sylwestra]], a w 2013 [[Order Ľudovíta Štúra|Orderem Ľudovíta Štúra]] I klasy. W 2020 pośmiertnie odznaczony Złotym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]]<ref>{{Monitor Polski|2021|162}}</ref>. |
W 1991 został odznaczony [[Order Świętego Sylwestra|Orderem Świętego Sylwestra]] oraz [[Order Tomáša Garrigue Masaryka|Orderem Tomáša Garrigue Masaryka II Klasy, którego się zrzekł<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.prazskyhradarchiv.cz/file/edee/vyznamenani/tgm2.pdf |tytuł=Řád Tomáše Garrigue Masaryka II. třídy – SEZNAM NOSITELŮ |opublikowany=ARCHIV KANCELÁŘE PREZIDENTA REPUBLIKY |data=14 grudnia 2012 |data dostępu=2024-10-31 |język=cs }}</ref>; a w 2013 [[Order Ľudovíta Štúra|Orderem Ľudovíta Štúra]] I klasy. W 2020 pośmiertnie odznaczony Złotym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]]<ref>{{Monitor Polski|2021|162}}</ref>. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 19:09, 31 paź 2024
Silvester Krčméry (ur. 5 sierpnia 1924 w Trnavie, zm. 10 września 2013 w Bratysławie) – słowacki działacz kościelny, jeden z organizatorów i liderów podziemnych struktur Kościoła Rzymsko-Katolickiego na Słowacji w czasach komunizmu, nazywany razem z Vladimirem Juklem "generałem" Kościoła podziemnego.
Życiorys
Studiował medycynę w Bratysławie i Pradze, należał do duszpasterstwa akademickiego (tzw. "Rodziny") prowadzonego przez ks. Tomislava Kolakoviča. Po jego wpływem w pierwszych latach powojennych organizował razem z Vladimirem Juklem akcje ewangelizacyjne i formacyjne. Od 1948 pracował jako lekarz w Koszycach. W 1951 został za działalność kościelną aresztowany, a w 1954 skazany na karę 14 lat pozbawienia wolności. Został zwolniony w 1964, następnie pracował w Bratysławie jako lekarz, równocześnie ponowił współpracę w Vladimirem Juklem, w 1966 założył z nim pierwszy tzw. "krąg" kościoła podziemnego, angażował się w duszpasterstwo studentów, pomoc uzależnionym od alkoholu i narkotyków oraz więźniom. W 1974 należał do założycieli tzw. Instytutu Fatimskiego, w ramach którego organizował struktury podziemnego Kościoła na Słowacji, uczestniczył w wydawaniu samizdatu. W latach 80. razem z V. Juklem należał do liderów i organizatorów Ruchu Apostolstwa Świeckich, był jednym ze współpracowników biskupa Jána Chryzostoma Korca. W 1987 został zaproszony do udziału w Synodzie Biskupów poświęconym powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie, ale władze komunistyczne odmówiły mu paszportu.
W 1991 został odznaczony Orderem Świętego Sylwestra oraz [[Order Tomáša Garrigue Masaryka|Orderem Tomáša Garrigue Masaryka II Klasy, którego się zrzekł[1]; a w 2013 Orderem Ľudovíta Štúra I klasy. W 2020 pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2].
Bibliografia
Przypisy
- ↑ Řád Tomáše Garrigue Masaryka II. třídy – SEZNAM NOSITELŮ. ARCHIV KANCELÁŘE PREZIDENTA REPUBLIKY, 14 grudnia 2012. [dostęp 2024-10-31]. (cz.).
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 162