Sułtan
Sułtan (tur. „władca”, arab. as-sulṭān – „ten, który ma władzę”[1]) – tytuł władcy islamskiego, używany w wielu państwach muzułmańskich, m.in. w Turcji osmańskiej do 1922 roku[2]. Państwo rządzone przez sułtana to sułtanat.
Termin „sułtan” powstał w czasach kalifatu bagdadzkiego. Początkowo kalif był jednocześnie władcą świeckim i religijnym tego państwa, a jego władza wynikała z bezpośrednich, rodzinnych związków z Mahometem. Później jednak jego władza wojskowa i cywilna została przekazana innym osobom, a sam kalif stał się tylko władcą w sensie religijnym.
Początkowo tytuł sułtana przysługiwał tylko głównodowodzącemu całego wojska kalifatu, a emirami byli nazywani dowódcy poszczególnych armii. Na skutek feudalizacji kalifatu i jego rozdrobnienia poszczególni emirowie zaczęli się uniezależniać i tworzyć swoje własne państwa. W końcu jeśli któremuś z tych feudałów udawało się skupić w swoich rękach odpowiednio duży obszar i armię, to otrzymywał z rąk kalifa tytuł sułtana, a jego państwo zaczynano nazywać sułtanatem.
W Chanacie Krymskim tytuł „sułtan” był określeniem syna lub brata chana (aktualnego lub poprzednich)[3].
Współczesność
Współczesnymi państwami rządzonymi przez sułtanów są 
Brunei Darussalam i 
Oman.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 324. ISBN 978-84-9819-814-0.
- ↑ sułtan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-06-11].
- ↑ Dariusz Skorupa, Stosunki polsko-tatarskie 1595–1623, Warszawa: PAN, 2004, s. 31, ISBN 83-89729-05-9.