Przejdź do zawartości

Tadeusz Gutkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
kat.
Lowdown (dyskusja | edycje)
uzu
Linia 25: Linia 25:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Urodził się jako syn Romana i Stanisławy. Absolwent [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]] z 1909<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.stankiewicze.com/index.php/index.php?kat=23&sub=1001|tytuł=II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego Kraków. Spis absolwentów z lat 1883 – 1939|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=19 stycznia 2015}}</ref>. Podjął studia na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], początkowo na [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Filozoficznym]] od 1909 do 1911, następnie na [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Prawa]] od 1911 do 1914, uzyskując absolutorium w 1916.
Urodził się 10 lipca 1891<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.muzeumwp.pl/oficerowie/?letter=G&page=42|tytuł=Oficerowie|opublikowany=[[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]]|data dostępu=2016-07-19}}</ref>. Urodził się jako syn Romana i Stanisławy. Absolwent [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie]] z 1909<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.stankiewicze.com/index.php/index.php?kat=23&sub=1001|tytuł=II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego Kraków. Spis absolwentów z lat 1883 – 1939|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=19 stycznia 2015}}</ref>. Podjął studia na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], początkowo na [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Filozoficznym]] od 1909 do 1911, następnie na [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Prawa]] od 1911 do 1914, uzyskując absolutorium w 1916.


Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]] w 1914. Został przydzielony do Intendentury Departamentu Wojskowego [[Naczelny Komitet Narodowy|Naczelnego Komitetu Narodowego]]. 1 listopada 1916 mianowany [[chorąży]]m kancelaryjnym. Był współpracownikiem czasopisma „Reluton”, działającym jako organ prasowy [[4 Pułk Piechoty (LP)|4 Pułku Piechoty]]. Na wiosnę 1917 służył w krakowskich warsztatach intendentury. Od 3 listopada 1917 był kierownikiem zakładów krawieckich, szewskich i umundurowania [[Polski Korpus Posiłkowy|Polskiego Korpusu Posiłkowego]].
Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]] w 1914. Został przydzielony do Intendentury Departamentu Wojskowego [[Naczelny Komitet Narodowy|Naczelnego Komitetu Narodowego]]. 1 listopada 1916 mianowany [[chorąży]]m kancelaryjnym. Był współpracownikiem czasopisma „Reluton”, działającym jako organ prasowy [[4 Pułk Piechoty (LP)|4 Pułku Piechoty]]. Na wiosnę 1917 służył w krakowskich warsztatach intendentury. Od 3 listopada 1917 był kierownikiem zakładów krawieckich, szewskich i umundurowania [[Polski Korpus Posiłkowy|Polskiego Korpusu Posiłkowego]].


Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 (został przyjęty formalnie 12 kwietnia 1919). Brał udział w [[wojna polsko-ukraińska|wojnie polsko-ukraińskiej]], w tym w [[Bitwa o Lwów 1918-1919|obronie Lwowa]], oraz w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]]. 24 maja 1919 uzyskał tytuł [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] [[Prawo|praw]]. Po wojnie został awansowany do stopnia [[major]]a intendentury ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Absolwent [[Wyższa Szkoła Intendentury|Wyższej Szkoły Intendentury]] przy [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] z tytułem [[Oficer dyplomowany|oficera dyplomowanego]]. Był oficerem służył w Szefostwie Intendentury [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie]]. W 1928 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Intendentów z lokatą 13. Później został przeniesiony w [[stan spoczynku]]. W 1934 jako emerytowany oficer był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Intendentów z lokatą 18.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 (został przyjęty formalnie 12 kwietnia 1919). Brał udział w [[wojna polsko-ukraińska|wojnie polsko-ukraińskiej]], w tym w [[Bitwa o Lwów 1918-1919|obronie Lwowa]], oraz w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]]. 24 maja 1919 uzyskał tytuł [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] [[Prawo|praw]]. Po wojnie został awansowany do stopnia [[major]]a intendentury ze starszeństwem z 1 czerwca 1919{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1272}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=1156}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=784}}. Został absolwentem [[Wyższa Szkoła Intendentury|Wyższej Szkoły Intendentury]] przy [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] z tytułem [[Oficer dyplomowany|oficera dyplomowanego]]. W latach 20. służył w Szefostwie Intendentury [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie]]{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=98}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=55}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=771}}. Później został przeniesiony w [[stan spoczynku]]. W 1934 jako emerytowany oficer był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Intendentów z lokatą 18.


Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów 9/10 grudnia 1939. Był przetrzymywany w lwowskim więzieniu [[Brygidki (więzienie)|Brygidki]]. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. [[Ukraińska Lista Katyńska|Ukraińskiej Liście Katyńskiej]] opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-49 oznaczony numerem 843)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://katyn.ipn.gov.pl/download/42/13503/ZESZYT04-StraceninaUkrainie.pdf | tytuł = Ukraińska Lista Katyńska | data = 1994 | opublikowany = [[Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa]] | strony = 30 | data dostępu = 27 października 2014}}</ref>. Został pochowany na otwartym w 2012 [[Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni|Polskim Cmentarzu Wojennym]] w [[Kijów|Kijowie]]-[[Bykownia|Bykowni]].
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów 9/10 grudnia 1939. Był przetrzymywany w lwowskim więzieniu [[Brygidki (więzienie)|Brygidki]]. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. [[Ukraińska Lista Katyńska|Ukraińskiej Liście Katyńskiej]] opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-49 oznaczony numerem 843)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://katyn.ipn.gov.pl/download/42/13503/ZESZYT04-StraceninaUkrainie.pdf | tytuł = Ukraińska Lista Katyńska | data = 1994 | opublikowany = [[Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa]] | strony = 30 | data dostępu = 27 października 2014}}</ref>. Został pochowany na otwartym w 2012 [[Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni|Polskim Cmentarzu Wojennym]] w [[Kijów|Kijowie]]-[[Bykownia|Bykowni]].
Linia 36: Linia 36:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę|odn={{odn/id|Rocznik Oficerski|1923}}|tytuł=Rocznik Oficerski 1923|wydawca=[[Ministerstwo Spraw Wojskowych]]|miejsce=Warszawa|data=1923|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}
* {{Cytuj książkę|odn={{odn/id|Rocznik Oficerski|1924}}|tytuł=Rocznik Oficerski 1924|wydawca=[[Ministerstwo Spraw Wojskowych]]|miejsce=Warszawa|data=1924|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59165}}
* {{Cytuj książkę|odn={{odn/id|Rocznik Oficerski|1928}}|tytuł=Rocznik Oficerski 1928|wydawca=[[Ministerstwo Spraw Wojskowych]]|miejsce=Warszawa|data=1928|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59431}}
* {{cytuj stronę|url=http://mjp.najlepszemedia.pl/node/28848#/|tytuł=Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tadeusz Gutkowski|opublikowany=[[Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku]]|data dostępu=19 stycznia 2015}}
* {{cytuj stronę|url=http://mjp.najlepszemedia.pl/node/28848#/|tytuł=Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tadeusz Gutkowski|opublikowany=[[Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku]]|data dostępu=19 stycznia 2015}}
* {{cytuj stronę|url=http://officersdatabase.appspot.com/oficer/Gutkowski_Eligjusz_Rados%C5%82aw_Tadeusz_10_7_1891|tytuł=Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Tadeusz Gutkowski|opublikowany=officersdatabase.appspot.com|data dostępu=19 stycznia 2015}}


{{DEFAULTSORT:Gutkowski, Tadeusz}}
{{SORTUJ:Gutkowski, Tadeusz}}
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Ropczycami]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Ropczycami]]

Wersja z 13:30, 19 lip 2016

Tadeusz Gutkowski
major dyplomowany intendentury major dyplomowany intendentury
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1891
Ropczyce

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Kijów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Legiony Polskie
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Tadeusz Eligiusz Radosław Gutkowski (ur. 10 lipca 1891 w Ropczycach, zm. 1940 w Kijowie) – doktor praw, major dyplomowany intendentury Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 10 lipca 1891[1]. Urodził się jako syn Romana i Stanisławy. Absolwent III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie z 1909[2]. Podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, początkowo na Wydziale Filozoficznym od 1909 do 1911, następnie na Wydziale Prawa od 1911 do 1914, uzyskując absolutorium w 1916.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich w 1914. Został przydzielony do Intendentury Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. 1 listopada 1916 mianowany chorążym kancelaryjnym. Był współpracownikiem czasopisma „Reluton”, działającym jako organ prasowy 4 Pułku Piechoty. Na wiosnę 1917 służył w krakowskich warsztatach intendentury. Od 3 listopada 1917 był kierownikiem zakładów krawieckich, szewskich i umundurowania Polskiego Korpusu Posiłkowego.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 (został przyjęty formalnie 12 kwietnia 1919). Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, w tym w obronie Lwowa, oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. 24 maja 1919 uzyskał tytuł doktora praw. Po wojnie został awansowany do stopnia majora intendentury ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[3][4][5]. Został absolwentem Wyższej Szkoły Intendentury przy Wyższej Szkole Wojennej z tytułem oficera dyplomowanego. W latach 20. służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[6][7][8]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako emerytowany oficer był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Intendentów z lokatą 18.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów 9/10 grudnia 1939. Był przetrzymywany w lwowskim więzieniu Brygidki. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-49 oznaczony numerem 843)[9]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Bibliografia