Wilhelm Kollmann

Wilhelm Kollmann

Wilhelm Kollmann (ur. 14 marca 1839 w Wehringhausen koło Hagen, zm. 23 sierpnia 1913 w Baden-Baden) – niemiecki przemysłowiec, pierwszy dyrektor Bismarckhütte (późniejsza Huta Batory), szczególnie zasłużony dla rozwoju Chorzowa Batorego.

Życiorys

Był synem nauczyciela szkoły powszechnej Wilhelma Kollmanna (ur. 1813, zm. 1861) i Friederike Dust Sand (ur. 1812, zm. 1888). Miał młodszego brata Juliusa (ur. 1852, zm. 1923).

Uczęszczał do szkoły handlowej w Hagen.

Był trzykrotnie żonaty. Imienia pierwszej żony nie znamy, druga nazywała się Therese, a trzecia Sara Wolff (zm. 1944). Miał co najmniej jedną córkę, nie znaną z imienia. Wyszła za mąż za Emila Marxa (ur. 1858, zm. 1907), późniejszego pracownika Bismarckhütte.

Ostatnie lata życia Wilhelm Kollmann spędził w Berlinie i w uzdrowisku Baden-Baden.

Przemysłowiec

W 1857 podjął pracę w nowo powstałej hucie Funcke & Elbers w Hagen. Szybko awansował na stanowisko kierownicze i został wysłany do Belgi i północnej Francji w celu zbadania postępów w hutnictwie. W latach 1863–1865 pracował w Graz.

W 1865 Wilhelm Hegenscheidt zakupił nieczynną Hutę Baildon z zamiarem ponownego jej uruchomienia. Zatrudnia on Wilhelma Kollmanna na stanowisko dyrektora, któremu w ciągu następnych lat udaje się rozbudować zakład.

Dzięki sukcesom w zarządzaniu i rozbudowie Huty Baildon, w 1873 zarząd „Kattowizer Aktiengeselschaft für Eisenhüttenbetrieb” (Katowicka Spółka Akcyjna dla Hutnictwa Żelaza) powierza Kollmannowi zadanie budowy nowej huty w Hajdukach Górnych.

Kollmann z zapałem zabrał się do budowy nowego zakładu, który na jego prośbę nazwano Bismarckhütte. Pomimo kryzysu, który rozpoczął się po paru miesiącach od powstania zakładu, huta rozwija się, jest wypłacalna, a jej wyroby zyskują renomę na całym świecie. Głównym rynkiem zbytu w tamtym okresie było Imperium Rosyjskie.

Wilhelm Kollmann zrezygnował z kierownictwa Bismarckhütte w 1908 r. i został członkiem rady nadzorczej.

Polityk i handlowiec

Wilhelm Kollmann działał również w obszarze polityki gospodarczej. Walczył z polityką wolnego handlu, a dzięki przyjaźni z Bismarckiem, wpływał na sprawy celne.

Doprowadził do utworzenia stowarzyszeń handlowych: śląskiego Gauverband für Handelseisen in Schlesien w 1886 r. i zachodnioniemieckiego Westdeutscher Feinblech-Verband w 1888 r.

Kollmann był ekspertem podczas opracowywania umów handlowych z Rosją, Austrią i Rumunią. Odegrał również kluczową rolę w ustawodawstwie patentowym Rzeszy Niemieckiej. Był współzałożycielem i wieloletnim członkiem zarządu Izby Gospodarczej w Opolu.

Działacz społeczny

Dla pracowników i urzędników Bismarckhütte założył fundusze emerytalne, zdrowotne i pomocnicze. Zbudował szpital robotniczy i internat dla pracowników.

Upamiętnienie

W latach do 1922 i w okresie okupacji niemieckiej w czasie II Wojny Światowej imieniem Wilhelma Kollmanna nazwana była jedna z głównych ulic kolonii Kalina w Bismarckhütte (gminy powstałej w 1903 z połączenia Hajduk Górnych i Dolnych, od 1922 Hajduki Wielkie, a od 1 kwietnia 1939 Chorzów Batory), aktualna nazwa to ulica 16-go lipca. Obecnie imieniem Kollmanna nazwana jest peryferyjna ulica pomiędzy Chorzowem Batory, a Katowicami.

Bibliografia

• Konrad Fuchs: DIE BISMARCKHÜTTE IN OBERSCHLESIEN: Ein Beitrag zur oberschlesischen Industriegeschichte in den achtziger Jahren des 19. Jabrhunderts

Linki zewnętrzne

• Biografie Niemieckie, Wilhelm Kollmann (.niem)