Przejdź do zawartości

Świadkowie Jehowy w Togo

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Togo
Państwo

 Togo

Liczebność
(2023)

23 432

% ludności kraju
(2023)

0,27%

Liczba zborów
(2023)

363

Rozpoczęcie działalności

ok. 1945

Mapa konturowa Togo
Sale Zgromadzeń w Togo

Świadkowie Jehowy w Togo – społeczność wyznaniowa w Togo, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 23 432 głosicieli, należących do 363 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 65 534 osoby (około 0,8% mieszkańców[1][2][a]. Od 2012 roku działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Abomey-Calavi w Beninie[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początek działalności

[edytuj | edytuj kod]

W latach 40. XX wieku pierwszym wyznawcą, który głosił w obecnym Togo, był pochodzący z Jamajki William R. Brown (nazywany często Brown-Biblia [Bible Brown]). Regularnie zatrzymywał się w Lomé w czasie podróży z Nigerii w drodze na Złote Wybrzeże (obecnie Ghana), aby dostarczać tam zainteresowanym osobom publikacje Świadków Jehowy[4].

Od maja 1948 roku[5] Ayité Sessi, pionier z Dahomeju (dzisiejszy Benin), przez krótki czas głosił w Togo, lecz władze zmusiły go do opuszczenia kraju. W roku 1950 powrócił do kraju wraz ze swym bratem Akakpo Agbetor, byłym bokserem. Ponieważ tu się urodził, mógł dość swobodnie prowadzić działalność kaznodziejską, a nawet urządzać zebrania. Przez pewien czas działalność w Togo była nadzorowana przez Biuro Oddziału w Nigerii, w 1954 roku nadzór przyjęło Biuro Oddziału w Ghanie. W latach 50. XX wieku do Togo przybyli pierwsi misjonarze Szkoły Gilead[4].

W 1966 roku zanotowano w Togo liczbę 319 głosicieli, powstało też miejscowe Biuro Oddziału. Trzy lata później liczba głosicieli wynosiła 1099. W roku 1970 w Lomé odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Ludzie dobrej woli”, na który przybyło 4000 osób, w tym Nathan Homer Knorr i Frederick William Franz.

W latach 70. XX wieku pojawiła się kwestia neutralności politycznej. Każdy obywatel musiał dołączyć do jedynej partii politycznej w kraju. Od tego momentu Świadkowie Jehowy zmagali się z wieloma trudnościami: utratą pracy, wydaleniem ze szkół i nękaniem. Trudności te pogorszyły się do tego stopnia, że pionierzy specjalni zostali wydaleni z niektórych miejscowości. Świadkom Jehowy zabroniono kupowania lub sprzedawania na rynku, a nawet odmówiono im dostępu do opieki zdrowotnej. W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się różnych kościołów pod koniec lat siedemdziesiątych władze zakazały działalności 15 wspólnotom religijnym. W maju 1978 roku władze zakazały działalności tego wyznania. Biuro Oddziału zostało zamknięte, a misjonarze otrzymali polecenie opuszczenia kraju[4][6].

Legalizacja i rozwój

[edytuj | edytuj kod]

10 grudnia 1991 roku oficjalnie uznano Świadków Jehowy w Togo. W styczniu 1992 odbyło się zgromadzenie okręgowe pod hasłem „Lud miłujący wolność”. Liczba głosicieli w kraju wynosiła 6443, a w kongresie wzięło udział 25 467 osób. 556 osób przyjęło chrzest, co stanowiło 8,6 procent ogółu głosicieli.

1 czerwca 1993 roku ponownie otwarto Biuro Oddziału. W kraju działało 7125 głosicieli, z tego w stolicy kraju Lomé 4200 w 33 zborach, którzy spotykali się w 6 Salach Królestwa. Do Togo powrócili misjonarze[4].

W 2003 roku oddano do użytku Salę Zgromadzeń w Lomé. W 2007 roku zanotowano liczbę 14 693 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 60 916 osób.

W 2008 roku oddano do użytku Salę Zgromadzeń w Kpalimé[7]. W 2008 roku liczba głosicieli przekroczyła 15 000 osób, a dwa lata później 16 000. W 2011 roku w kraju działało 17 240 głosicieli, a w roku 2015 liczba ta wzrosła do 23 112. Od marca 2011 roku działalność w Togo koordynuje Biuro Oddziału w Beninie.

W grudniu 2014 roku na kongresach pod hasłem „Szukajmy najpierw Królestwa Bożego!” w Ghanie ogłoszono wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku ewe. Program był transmitowany na kongres, który odbył się na stadionie Kegué w Lomé[8][4].

16 grudnia 2018 roku w mieście Kara ogłoszono wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku kabre[9].

Z powodu pandemii COVID-19 zaplanowany na grudzień 2020 roku kongres specjalny pod hasłem „Zawsze się radujcie!” w Lomé został odwołany.

2 marca 2023 roku w Kara Wilfrid Sohinto, członek Komitetu Oddziału w Beninie ogłosił wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku kabre. W specjalnym zgromadzeniu wzięło udział 2959 osób. Językiem tym posługuje się 1150 głosicieli należących do 27 zborów i grup. W mieście Kara znajduje się Biuro Tłumaczeń na ten język[10]. W sierpniu 2024 roku wydano przekład biblijny Ewangelii według Mateusza i Ewangelii według Marka w języku aja. Językiem tym posługiwali się głosiciele w 12 zborach i 2 grupach[11].

W grudniu 2025 roku w Lomé odbędzie się kongres specjalny pod hasłem „Prawdziwe wielbienie Boga!” z udziałem zagranicznych delegacji m.in. z Ghany, Kamerunu, Nigerii, Rumunii, Rwandy, Stanów Zjednoczonych i Wybrzeża Kości Słoniowej[12].

W 2024 roku w Togo funkcjonowało 200 Sal Królestwa, w których odbywały się zebrania zborowe w językach: angielskim, aja, amerykańskim migowym, ewe, francuskim, ibo, kabre oraz moba[13]. Kongresy odbywają się w języku angielskim, amerykańskim migowym, ewe, francuskim i kabre (kabije).

Biuro Tłumaczeń znajduje się w Lomé, a zespół tłumaczy w języku kabiye, w mieście Kara[4]. W 2019 roku w Togo funkcjonowały 164 Sale Królestwa[14].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach; był też transmitowany przez stacje radiowe i telewizyjne). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Togo – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  3. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13.
  4. ↑ a b c d e f Watchtower, Our History [online], jwevent.org, 2024 [dostęp 2019-09-03] (ang.).
  5. ↑ 1949 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1949, s. 204 (ang.).
  6. ↑ 1991 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1991, s. 48 (ang.).
  7. ↑ Watchtower, JW Broadcasting – czerwiec 2017 (od 57 min.) [online], jw.org [dostęp 2017-06-05].
  8. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2016, New York: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 30.
  9. ↑ Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku kabre i hiszpańskim języku migowym [online], jw.org, 17 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-17].
  10. ↑ Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku kabre [online], jw.org, 21 marca 2023 [dostęp 2023-04-15].
  11. ↑ Wydanie Biblii w siedmiu językach w sierpniu 2024 roku [online], jw.org, 11 września 2024.
  12. ↑ Świadkowie Jehowy. Kongresy: Togo [online], jwevent.org, 2024.
  13. ↑ Świadkowie Jehowy. Kongresy: Togo. Dzieło Królestwa [online], jwevent.org, 2024.
  14. ↑ Watchtower, Kingdom Work [online], jwevent.org, 2 września 2018 [dostęp 2019-09-03] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Świadkowie Jehowy w Afryce
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Togo&oldid=75298247”