Aegaeon (księżyc)
Aegaeon jest widoczny jako kropka w obrębie pierścienia, przemieszczająca się w kolejnych ujęciach | |
Planeta | |
---|---|
Odkrywca |
Cassini Imaging Team |
Data odkrycia |
15 sierpnia 2008 |
Tymczasowe oznaczenie |
S/2008 S 1 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka |
167 425 km[1] |
Mimośród |
0,0002[1] |
Okres obiegu |
0,808 d[1] |
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
0,001°[1] |
Długość węzła wstępującego |
317,202°[1] |
Argument perycentrum |
152,905°[1] |
Anomalia średnia |
322,771°[1] |
Własności fizyczne | |
Wymiary |
1,4 × 0,5 × 0,4 km[2] |
Średnia gęstość |
0,54 +0,16−0,13 g/cm³[2] |
Okres obrotu wokół własnej osi |
prawdopodobnie synchroniczny |
Albedo |
<0,15 |
Aegaeon (Ajgajon, Saturn LIII) – niewielki księżyc Saturna, zaobserwowany na zdjęciach zrobionych przez sondę Cassini w 2008 roku. Jego nazwa pochodzi od Ajgajona, jednego z hekatonchejrów w mitologii greckiej. Przed nadaniem nazwy księżyc ten posiadał oznaczenie tymczasowe S/2008 S 1.
Księżyc ten krąży w obrębie pierścienia G, prawdopodobnie jest także źródłem jego materii[3]. Orbita księżyca podlega niewielkim oscylacjom z okresem ok. 4 lat, ze względu na rezonans orbitalny 6:7 z wielokrotnie większym Mimasem[4].
27 stycznia 2011 roku w odległości niecałych 15 000 km od satelity przeleciała sonda Cassini, wykonując zdjęcia o rozdzielczości lepszej niż 100 metrów na piksel. Ujawniły one, że księżyc ten jest silnie wydłużony, o wymiarach 1,4 × 0,5 × 0,4 km. W czasie obserwacji dłuższa oś zwrócona była w kierunku Saturna, co zgadza się z przewidywaniami dotyczącymi synchronicznego obrotu ciała. Powierzchnia Aegaeona jest czerwonawa i bardzo ciemna (ciemniejsza niż jakiegokolwiek innego księżyca wewnątrz orbity Tytana). Możliwym wyjaśnieniem jest, że materiał pierścienia G, z którym oddziałuje Aegaeon pochodzi z powierzchni małych ciał wystawionych na bombardowanie przez komety i meteoroidy. Powierzchnie krążących w pierścieniu E satelitów są natomiast rozjaśniane przez czyste ziarna lodu wyrzucone z Enceladusa. Alternatywna hipoteza proponuje niedawne zderzenie, które mogło pozbawić księżyc zewnętrznej, bogatej w lód powierzchni, pozostawiając ciemne wnętrze[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
- ↑ a b P.C. Thomas et al.: Saturn's Mysterious Arc-Embedded Moons: Recycled Fluff?. [w:] 44th Lunar and Planetary Science Conference [on-line]. marzec 2013. s. 1598. [dostęp 2016-02-22]. (ang.).
- ↑ Wojtek Rutkowski: Nowy księżyc Saturna rządzi Pierścieniem G. 2009-03-04. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (pol.).
- ↑ Daniel W. E. Green: Cyrkularz MUA nr 9023. 2009-03-03. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).
- ↑ M. M. Hedman, J. A. Burns, P. C. Thomas, M. S. Tiscareno i inni. Physical properties of the small moon Aegaeon (Saturn LIII). „EPSC Abstracts”. 6, s. 531, 2011. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Aegaeon. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).