Aleksandros Otoneos
| |
 generał porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1900-1925 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna bałkańska, |
| Późniejsza praca |
polityk |
| Data i miejsce urodzenia |
1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 września 1970 |
| premier Grecji | |
| Okres |
od 6 marca 1933 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Aleksandros Otoneos (gr. Αλέξανδρος Οθωναίος; ur. 1879 w Gythio, zm. 20 września 1970 w Atenach[1]) – grecki wojskowy i polityk, premier Grecji w roku 1933.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Był synem urzędnika państwowego[1]. W 1900 ukończył szkołę wojskową Ewelpidon, uzyskując awans na stopień podporucznika piechoty[1]. W latach 1907-1909 brał udział w działaniach nieregularnych oddziałów greckich w Macedonii, używał wtedy pseudonimu Kapitan Palmidis. W 1909 poparł wystąpienie Związku Wojskowego, który dokonał zamachu stanu. W stopniu kapitana brał udział w wojnach bałkańskich, służąc w 5 pułku piechoty. W czasie I wojny światowej służył początkowo w sztabie 5 Korpusu, a następnie w stopniu podpułkownika dowodził 7 pułkiem piechoty, walczącym po stronie Ententy[1]. Związany politycznie z Elefteriosem Wenizelosem, w 1918 objął stanowisko szefa sztabu armii greckiej[1]. W 1919 uczestniczył w walkach z bolszewikami na Ukrainie, w składzie Greckiego Korpusu Ekspedycyjnego. W czasie wojny turecko-greckiej początkowo służył w sztabie, a następnie już w randze generała dowodził dywizją Kidonia. w lipcu 1920 został ranny[1].
Wziął udział w przygotowaniach do wojskowego zamachu stanu. Przewodniczył Trybunałowi Wojskowemu, który skazał sześciu polityków i oficerów (obciążanych odpowiedzialnością za klęskę w Azji Mniejszej) na karę śmierci[2]. W latach 1925-1926 jako przeciwnik dyktatury Pangalosa pozostawał w stanie spoczynku[1]. Ponownie powołany do służby w 1929, objął kierownictwo Generalnego Inspektoratu Armii, a także przewodniczył Radzie Wojskowej. W marcu 1933 objął na kilka dni funkcję premiera, ale po wyborach podał się do dymisji. W 1935 przeszedł do rezerwy[1]. Powrócił ponownie do służby w listopadzie 1944, kiedy został mianowany przez premiera Jeorjosa Papandreu, głównodowodzącym armii[3]. Zrezygnował z tej funkcji po trzech dniach[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Αλέξανδρος Οθωναίος [online], sansimera.gr (gr.).
- ↑ Czekalski T.: Pogrobowcy Wielkiej Idei. Przemiany społeczne w Grecji w latach 1923-1940. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagiellonica”, 2007, s. 20. ISBN 978-83-88737-58-9.
- ↑ David H. Close: The Origins of the Greek Civil War. Longman, 1995, s. 128. ISBN 978-0-582-06472-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thanos Veremis: The Military in Greek Politics. From Independence to Democracy. Black Rose Books, 1997, s. 205. ISBN 9781551641058.
- Biografia Otoneosa (gr.) na greckiej stronie historycznej ''San Simera'', tworzonej przez Instytut Kulturalny Badań Akademickich (instytucja użyteczności publicznej) [online], sansimera.gr (gr.).