Alpine A110 (1963)
 Alpine A110 | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1963 – 1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
1,1 l, 1,2 l, 1,3 l |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna[1] |
| Napęd | |
| Długość |
3850 mm[1] |
| Szerokość |
1550 mm[1] |
| Wysokość |
1120 mm[1] |
| Rozstaw osi |
2110 mm[1] |
| Zbiornik paliwa |
38 litrów |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Alpine A110 – samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1963 – 1974[1].
Historia i opis modelu
[edytuj | edytuj kod]
Wykonane z włókna szklanego nadwozie Alpine A110 zaprojektował Marcel Hubert. Samochód miał charakterystyczne proporcje - był niski, miał szerokie błotniki i małą kabinę. Jego cechą charakterystyczną była nisko poprowadzona maska, pozbawiona atrapy chłodnicy – chłodzenie silnika zapewniały wycięte przed tylnymi kołami otwory wentylacyjne. Mocno pochylona maska Alpine skrywała niewielki bagażnik, silnik auta umieszczono z tyłu. Główne reflektory A110 ukryto za osłonami z przezroczystego tworzywa. Alpine A110 był produkowany wyłącznie z dwudrzwiowym nadwoziem. Samochód był wyposażony w masywne obręcze kół odlewane ze stopów lekkich[potrzebny przypis].
Strukturę nośną stanowiła zespawana ze stalowych rurek centralna rama. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Pod maską auta montowano czterocylindrowe, rzędowe jednostki napędowe, o pojemności od 0,9 do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Zasilany dwoma gaźnikami Webera silnik o pojemności 1,3 l rozwijał moc 90 KM, a jednostka 1,6 l - 125 KM. Dzięki niewielkiej, bo wynoszącej zaledwie 544 kg masie, samochód mógł się rozpędzić do prędkości 195 km/h w wersji 1,3 l i 210 km/h w wersji 1,6 l. Poza pochodzącym z Renault 8 silnikiem, konstruktorzy wykorzystali też zawieszenie tego auta. Prosty układ z pojedynczymi wahaczami poprzecznymi poddano jednak znacznym modyfikacjom, polegających m.in. na mocnym pochyleniu tylnych kół, co znacznie zwiększyło stabilność pojazdów[potrzebny przypis].
W roku 1973 samochód wygrał Rajdowe mistrzostwa świata w klasyfikacji konstruktorów m.in. w Rajdzie Monte Carlo (rok 1971 i 1973), Korsyki (rok 1973) oraz Portugalii (rok 1971, 1973).
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Silnik
[edytuj | edytuj kod]- R4 1,6 l (1557 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV[1]
- Średnica × skok tłoka: 76,00 mm × 84,00 mm[1]
- Moc maksymalna: 138 KM przy 6000 obr./min[1]
- Maksymalny moment obrotowy: 146 N•m przy 5000 obr./min
Osiągi
[edytuj | edytuj kod]- Przyspieszenie 0-100 km/h: 6,3 s
- Prędkość maksymalna: 210 km/h[1]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 1971 Alpine A110 1600S Technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2009-12-20]. (ang.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Wielka Księga Samochodów. Michael Bowler, Giuseppe Guzzardi, Enzo Rizzo. Warszawa: Carta Blanca, 2011, s. 395. ISBN 978-83-7705-129-0.