Przejdź do zawartości

Born to Die (album)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Born to Die
ilustracja
Wydany

27 stycznia 2012

Nagrywany

2010–2011

Gatunek

pop, indie pop, pop alternatywny, alternatywny hip hop

Długość

49:28

Wydawnictwo

Interscope, Polydor[1]

Producent

Patrick Berger, Jeff Bhasker, Chris Braide, Emile Haynie, The Nexus, Justin Parker, Al Shux[1]

Oceny

Przejdź do sekcji „Odbiór”

Album po albumie
Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant
(2010) 		Born to Die
(2012) 		Paradise
(2012)
Single z albumu Born to Die
  1. „Video Games”
    Wydany: 7 października 2011
  2. „Born to Die”
    Wydany: 30 grudnia 2011
  3. „Blue Jeans”
    Wydany: 8 kwietnia 2012
  4. „Summertime Sadness”
    Wydany: 22 czerwca 2012
  5. „National Anthem”
    Wydany: 6 lipca 2012

Born to Die – drugi album studyjny amerykańskiej autorki tekstów oraz piosenkarki Lany Del Rey. Płyta ukazała się 27 stycznia 2012 roku wydana przez wytwórnie Polydor, Interscope Records oraz Stranger Records[2]. Po podpisaniu umowy z wytwórnią Stranger w czerwcu 2011 roku, wokalistka wydała singiel "Video Games", drugi "Born to Die" ukazał się 30 grudnia 2011 roku. Muzycznie Born to Die nawiązuje do indie popu, ale zawiera także cechy takich gatunków jak alternatywny hip hop, sadcore i pop alternatywny wywodzący się z rocka.

Płyta spotkała się z mieszanymi recenzjami krytyków, album okazał się sukcesem komercyjnym. Płyta dotarła do pierwszego miejsca w siedmiu krajach, m.in. Australii, Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Born to Die zadebiutowało także w pierwszej piątce list przebojów w kilku krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, gdzie w pierwszym tygodniu album osiągnął na Billboard 200 drugą pozycję.

Tło

[edytuj | edytuj kod]

Del Rey wydała trzy-piosenkową mini płytę o tytule Kill Kill w 2008 roku, natomiast pierwszy album studyjny zatytułowany Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant ukazał się w 2010 roku[3][4]. To była jej pierwsza profesjonalna praca jako Lizzy Grant z niezależną wytwórnią płytową, której David Kahne był producentem[4]. "EP Kill Kill było przez krótki czas dostępne na iTunes[5]. W czerwcu 2011 roku wokalistka podpisała kontrakt z wytwórnią Stranger[6], dzięki której wydała swój debiutancki singiel "Video Games"[6]. W październiku 2011 roku zgodziła się na wspólną transakcję z Interscope Records i Polydor Records[7][8][9]. Podczas wywiadu w magazynie The Observer Del Rey wypowiedziała się na temat pierwszego singla: "Ja po prostu zamieściłam tę piosenkę w Internecie kilka miesięcy temu. Szczerze? To nie miał być główny singiel z albumu, ale ludzie sami zdecydowali za mnie. Jestem bardzo smutna, kiedy gram ten utwór, płaczę czasem, gdy ją śpiewam[5]." Tygodnik poinformował następnie, że Lana przygotowuje się do wydania albumu w styczniu 2012 roku[9]. Podczas francuskiego show telewizyjnego Taratata artystka powiedziała, że płyta będzie się nazywać Born to Die[10]. Wydawnictwo ukazało się 27 stycznia 2012 roku w Brazylii[11] i Irlandii[12], 30 stycznia 2012 roku w Wielkiej Brytanii, a dzień później na całym świecie[13].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Lana wyjaśniła obniżenie głosu "Ludzie nie brali mnie bardzo poważnie, więc obniżyłam ton głosu, wierząc, że pomoże to mnie wyróżniać. Teraz śpiewam nisko ... jak na kobietę[14]. Sama artystka opisuje swoją muzykę jako "Hollywoodzkie sadcore[15]", porównała siebie do "gangsterskiej Nancy Sinatra"[16]. Trzeci utwór "Blue Jeans" zawiera wpływy z hip hopu[17]. Del Rey rapuje także w kilku wersach, "Off to the Races" został lirycznie opisany jako "dziwaczny pokaz niewłaściwej niezależności[18]", a refren przypomina Sheryl Crow " z singla z 1994 roku "Leaving Las Vegas"[18].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Album otrzymał średnią ocenę 63 na 100 na podstawie 39 recenzji krytycznych w podsumowaniu Album of the Year[19], 6.2 na 10 na podstawie 40 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?[20] i 62 na 100 na podstawie 37 recenzji w Metacritic z komentarzem „ogólnie przychylne recenzje”[21].

Jaime Gill z BBC Music skrytykowała, że płyta "nie jest doskonała"[33]. Sal Cinquemani ze Slant Magazine przyznał ocenę 4 na 5 możliwych gwiazdek[31], stwierdził, że: "jak na ironię, jedynym słabym punktem albumu jest jego nieskazitelna produkcja, co może być nieco przytłaczające w ciągu 12 utworów[31]." Alexis Petridis z The Guardian także przyznał notę 4 z 5 gwiazdek mówiąc, że Born to Die jest "pięknie nagraną muzyką pop, której jest zbyt dużo", lecz większość melodii jest "skomponowana znakomicie[26]", uznając, że Del Rey "nie ma lirycznego wyposażenia rozwijającego dramatyzm albumu"[26]. Greg Kot z Chicago Tribune dał negatywną recenzję za zbyt częstą monotonię utworów[34].

Rob Sheffield z Rolling Stone stwierdził, że teksty były siłą tego albumu, ale Del Rey zaśpiewała "ściągniętym i napiętym głosem" i "jeszcze nie była gotowa na album[30]". Sheffield ocenił album na 2 gwiazdki z 5 i stwierdził, że "biorąc pod uwagę jej elegancki wizerunek, to zaskoczeniem jest nudnym, ponurym i zagłodzonym-popem[30]". AllMusic dał dwie i pół gwiazdki na pięć możliwych, stwierdzając: "jest przepaść, która oddziela "Video Games" od pozostałego materiału na albumie, który ma dokładnie ten sam cel -zmysłowy, seksi, ale żaden z tą samą liryczną gracją, siłą emocji czy sympatyczną produkcją... początek intrygujący, ale Del Rey będzie musiała zdecydować, czy chce być tak udana jak jej kariera zapowiadała się na początku[22]." Sputnikmusic nie polubił albumu pisząc: "najgorsze jest to, że na Born to Die nawet świetne piosenki zawierają problemy"[32]. Kitty Empire z The Observer przyznała płycie trzy na pięć gwiazdek twierdząc, że w przeciwieństwie do muzyki pop Lady Gagi i Katy Perry Lana jest napędzana przez smutek, a śpiewa lakonicznym, hipnotycznym głosem, który ostatecznie ratuje tę dokładnie rozwiązłą, feministyczną, koszmarną produkcję dla romantyków[28]."

Evan Rytlewski z magazynu The A.V. Club skrytykował album, oceniając go jako "płytki i wyczerpany nerwowo"[23]. Randall Roberts z Los Angeles Times zauważył, że wokal Lany "ma wielki potencjał", mimo wyróżniających się utworów takich jak "Summertime Sadness" i "Dark Paradise" słuchając albumu "stajesz się zmęczony i zamroczony i stajesz się bardzo, bardzo śpiący[27]." Lindsay Zoladz z Pitchforka dała albumowi ocenę 5.5/10 pisząc: "punkt widzenia albumu, jeśli można to tak nazwać, odczuwa się jako niezgrabny i anachroniczny... [on] nigdy nie powoduje napięcia (...) Dla wszystkich, którzy gruchają o miłości i oddaniu odpowiednikiem tego albumu jest oszukany orgazm - kolekcja piosenek o nieszczęśliwej miłości bez iskry[29]." NME stworzyło pozytywną recenzję dając albumowi notę 8/10, pisząc: "pomimo że to nie jest całkiem doskonała płyta popowa, (...) Born to Die to wciąż pojawienie się świeżej i odprężająco samokrytycznej wrażliwości w popie[35]."

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
# Tytuł Autorzy tekstu Produkcja nagrywająca (inne wykonywane zajęcie) Czas
1. "Born to Die" Lana Del Rey, Justin Parker Emile Haynie 4:46
2. "Off to the Races" Del Rey, Tim Larcombe Patrick Berger, Haynie 5:00
3. "Blue Jeans" Del Rey, Haynie, Dan Heath Haynie 3:30
4. "Video Games" Del Rey, Parker Parker, Robopop 4:42
5. "Diet Mountain Dew" Del Rey, Mike Daly Haynie, Jeff Bhasker (producent wykonawczy) 3:43
6. "National Anthem" Del Rey, Parker, The Nexus Emile Haynie 3:51
7. "Dark Paradise" Del Rey, Rick Nowels Haynie, Nowels (producent wykonawczy) 4:03
8. "Radio" Del Rey, Parker Haynie 3:34
9. "Carmen" Del Rey, Parker Haynie, Bhasker (dodatkowy producent) 4:08
10. "Million Dollar Man" Del Rey, Chris Braide Haynie, Braide 3:51
11. "Summertime Sadness" Del Rey, Nowels Haynie, Nowels (producent wykonawczy) 4:25
12. "This Is What Makes Us Girls" Del Rey, Jim Irvin, Larcombe Al Shux, Haynie 3:58
Target exclusive bonus tracks[36] i Special edition bonus tracks
13. "Without You" Del Rey, Sacha Skarbek Haynie 3:49
14. "Lolita" Del Rey, Liam Howe, Hannah Robinson Haynie 3:40
15. "Lucky Ones" (utwór niedostępny na edycji Target exclusive bonus track, dostępny tylko na Special edition bonus track) Del Rey, Nowels Haynie, Nowels (producent wykonawczy) 3:45

Notki

  • Spis utworów pochodzi z książeczki zamieszczonej do albumu[39].

Personel

[edytuj | edytuj kod]

Wykonanie

Produkcja

  • Chris Braide – kompozytor, producent muzyczny
  • Rick Nowels – kompozytor
  • Mike Daly – kompozytor
  • John Davis – mastering
  • Justin Parker – kompozytor
  • Emile Haynie – kompozytor, producent muzyczny
  • Tim Larcombe – kompozytor
  • Jim Irvin – kompozytor
  • Lana Del Rey – kompozytor
  • Dan Heath – kompozytor

Informacje o wykonaniu albumu podała strona internetowa spółki Barnes & Noble[40].

Notowania

[edytuj | edytuj kod]
Listy (2012) Najwyższe
pozycje
Australia (ARIA Charts) 1
Austria (IFPI) 1
Belgia (Ultratop Flandria) 2
Belgia (Ultratop Walonia) 1
Chorwacja (HDU) 3
Czechy (IFPI) 5
Dania (Tracklisten) 3
Finlandia (Finland's Official List) 5
Francja (SNEP) 1
Grecja (IFPI) 5
Hiszpania (PROMUSICAE) 9
Holandia (MegaCharts) 2
Irlandia (IRMA) 1
Kanada (Canadian Albums Chart) 3
Meksyk (AMPROFON) 34
Niemcy (Media Control Charts) 1
Norwegia (VG-Lista) 2
Nowa Zelandia (RIANZ) 2
Polska (OLiS) 2
Portugalia (AFP) 2
Stany Zjednoczone (Billboard 200)) 2
Szkocja (OCC) 1
Szwajcaria (Schweizer Hitparade) 1
Szwecja (IFPI) 14
Tajwania (IFPI) 10
Wielka Brytania (UK Albums Chart) 1
Włochy (FIMI) 5

Certyfikaty i sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Certyfikat Sprzedaż
Australia (ARIA) 3x platynowa płyta[41] 210 000+[42]
Austria (IFPI Austria) 2x platynowa płyta[43] 40 000+[44]
Belgia (BEA) platynowa płyta[45] 30 000+[46]
Brazylia (Pro-Música Brasil) platynowa płyta[47] 40 000+[48]
Dania (IFPI Danmark) 3x platynowa płyta[49] 60 000+[50]
Francja (SNEP) diamentowa płyta[51] 500 000+[52]
Hiszpania (Promusicae) platynowa płyta[53] 40 000+[53]
Irlandia (IRMA) 2x platynowa płyta[54] 30 000+[55]
Kanada (MC) 5x platynowa płyta[56] 400 000+[57]
Meksyk (AMPROFON) platynowa + złota płyta[58] 90 000+[59]
Niemcy (BVMI) 4x platynowa płyta[60] 800 000+[61]
Norwegia (IFPI Norge) złota płyta[62] 15 000+[63]
Nowa Zelandia (RMNZ) 5x platynowa płyta[64] 75 000+[65]
Polska (ZPAV) diamentowa płyta[66] 100 000+[67]
Portugalia (AFP) 2x platynowa płyta[68] 30 000+[69]
Singapur (RIAS) złota płyta[70] 5 000+[71]
Stany Zjednoczone (RIAA) 3x platynowa płyta[72] 3 000 000+[72]
Szwajcaria (IFPI Schweiz) 2x platynowa płyta[73] 60 000+[74]
Szwecja (GLF) złota płyta[75] 20 000+[76]
Węgry (MAHASZ) złota płyta[77] 3 000+[78]
Wielka Brytania (BPI) 4x platynowa płyta[79] 1 200 000+[80]
Włochy (FIMI) 2x platynowa płyta[81] 100 000+[81]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Discogs: Lana Del Rey – Born To Die. www.discogs.com. [dostęp 2022-03-15]. (ang.).
  2. ↑ Album Lany Del Rey "Born to Die" już w sklepach!. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  3. ↑ "Amazon.com: Lana Del Ray: Lana Del Ray: MP3 Downloads". Amazon.com. [dostęp 2010-01-04]. (ang.).
  4. ↑ a b "Jessica Collier,: Interview: Lizzy Grant aka. Lana Del Rey releases album". adirondack daily enterprise.com. [dostęp 2010-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-05)]. (ang.).
  5. ↑ a b "One to watch: Lana Del Rey". The Observer. [dostęp 2011-09-04]. (ang.).
  6. ↑ a b "Lana Del Rey signs to Stranger!". Stranger Records. [dostęp 2011-06-30]. (ang.).
  7. ↑ "Love, the law, and Lana Del Rey". BBC. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  8. ↑ "Lana Del Rey: The Billboard Cover Story". Billboard. [dostęp 2011-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)]. (ang.).
  9. ↑ a b "Lana Del Rey to Release Interscope Debut January 2012". Billboard. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  10. ↑ "Lana Del Rey names debut album 'Born to Die'". Digital Spy. [dostęp 2011-11-27]. (ang.).
  11. ↑ "Born to Die by Lana Del Rey". iTunes Store. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  12. ↑ "Born to Die by Lana Del Rey". iTunes Store. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  13. ↑ "New Lana Del Rey: "Born to Die". Pitchfork Media. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  14. ↑ "Lana Del Rey: 'People didn't take me seriously with a high voice'". Digital Spy. [dostęp 2011-11-23]. (ang.).
  15. ↑ "Lana Del Rey, Scala, London/Wild Beasts, The Cathedral, Manchester". The Independent. [dostęp 2011-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-22)]. (ang.).
  16. ↑ "New band of the day: Lana Del Rey". The Guardian. [dostęp 2011-05-13]. (ang.).
  17. ↑ "Track Review: Lana Del Rey – Blue Jeans". So So Gay. [dostęp 2011-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-03)]. (ang.).
  18. ↑ a b "Lana Del Rey, 'Off To The Races'". New Musical Express. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-03)]. (ang.).
  19. ↑ a b Album of the Year: Lana Del Rey – Born to Die. Album of the Year. [dostęp 2024-07-15]. (ang.).
  20. ↑ a b AnyDecentMusic?: Lana Del Rey: Born to Die. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-07-15]. (ang.).
  21. ↑ a b "Lana Del Rey – Born to Die – Metacritic". Metacritic. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
  22. ↑ a b "Lana Del Rey – Born to Die > Review". AllMusic. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  23. ↑ a b Evan Rytlewski: "Lana Del Rey – Born to Die". The A.V Club. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  24. ↑ "Lana Del Rey: Born to Die". Entertainment Weekly. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  25. ↑ John Aizlewood: CDs of the week: Lana Del Rey, Leonard Cohen and Django Django – Lana Del Rey, Born to Die (Polydor). Evening Standard. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  26. ↑ a b c "Lana Del Rey: Born to Die – Review". The Guardian. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  27. ↑ a b "Album Born to Die – Review". The Independent. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  28. ↑ a b "Lana Del Rey: Born to Die – Review". The Observer. [dostęp 2012-01-29]. (ang.).
  29. ↑ a b "Lana Del Rey: 'Born To Die' – Album review". Pitchfork. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
  30. ↑ a b c Rob Sheffield: Born to Die. Rolling Stone. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
  31. ↑ a b c Lana Del Rey: Born to Die. Slant Magazine. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  32. ↑ a b Lana Del Rey – Born to Die. Sputnikmusic. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  33. ↑ "Lana Del Rey Born to Die Review". BBC. [dostęp 2012-01-26]. (ang.).
  34. ↑ "Lana Del Rey: Born to Die". Chicago Tribune. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  35. ↑ "Review: Lana Del Rey – Born to Die". NME. [dostęp 2012-02-03]. (ang.).
  36. ↑ "Target Exclusive Bonus Track Version". Target.com. [dostęp 2012-01-31]. (ang.).
  37. ↑ "Born to Die (Special Version) – Lana Del Rey". iTunes. [dostęp 2012-01-13]. (ang.).
  38. ↑ "Born to Die (Special Version) – Lana Del Rey". iTunes. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
  39. ↑ (2012) Album notes for Born to Die by Lana Del Rey [Booklet]. Polydor Records (Cat no. 2793087)
  40. ↑ "Born to Die, Lana Del Rey, Music CD". Barnes & Noble. [dostęp 2012-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-20)]. (ang.).
  41. ↑ ARIA Title Accreditations Report For Album Titles Reaching a New Accreditation Level between 1-01-2022 and 31-12-2022 [online], ARIA [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  42. ↑ Accreditations [online], ARIA [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-16] (ang.).
  43. ↑ Gold & Platin [online], IFPI Austria, 16 kwietnia 2014 [dostęp 2023-10-23] (niem.).
  44. ↑ Edelmetallgrenzen in Österreich [online] [dostęp 2023-10-23] (niem.).
  45. ↑ Goud en platina – Albums 2012 [online], Ultratop, 9 listopada 2012 [dostęp 2023-10-23] (niderl.).
  46. ↑ Certification Award Levels [online], IFPI, sierpień 2012 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-24] (ang.).
  47. ↑ Certificados [online], Pró-Música Brasil, 2013 [dostęp 2023-10-23] (port.).
  48. ↑ Níveis de Certificaçao [online], Associaçao Brasileira dos Produtores de Discos [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-08] (port.).
  49. ↑ Lana Del Rey – „Born to Die” [online], IFPI Danmark, 22 czerwca 2021 [dostęp 2023-10-23] (duń.).
  50. ↑ Guld & Platin – Sadan certificerer vi [online], IFPI Danmark, 1 kwietnia 2016 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-07] (duń.).
  51. ↑ Les certifications [online], SNEP, 18 czerwca 2014 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (fr.).
  52. ↑ A propos des certifications [online], SNEP [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-16] (fr.).
  53. ↑ a b Top 50 albumes 2013 [online], Promusicae, 2013 [dostęp 2023-10-23] (hiszp.).
  54. ↑ 2012 Certification Awards – Multi Platinum [online], IRMA, 2012 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  55. ↑ International Certification Award levels [online], IFPI, grudzień 2009 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-15] (ang.).
  56. ↑ Gold/Platinum [online], Music Canada, 27 marca 2023 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  57. ↑ Certification Definitions [online], Music Canada [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-01] (ang.).
  58. ↑ Certificaciones [online], AMPROFON, 5 października 2014 [dostęp 2023-08-23] (hiszp.). (Wpisać „Lana Del Rey” w polu „Artista” i „Born to Die” w polu „Título”)
  59. ↑ Antecedentes y Criterios de Certificaciones [online], AMPROFON, s. 2 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-07] (hiszp.).
  60. ↑ Gold-/Platin-Datenbank [online], BVMI, 2019 [dostęp 2023-10-23] (niem.).
  61. ↑ Erforderliche Mindestmengen [online], BVMI [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-27] (niem.).
  62. ↑ Troféoversikt [online], IFPI Norge, 5 kwietnia 2013 [dostęp 2023-10-23] (norw.).
  63. ↑ Troféregler [online], IFPI Norge [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-02-28] (norw.).
  64. ↑ Top 40 Albums – 8 May 2023 [online], RMNZ, 8 maja 2023 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  65. ↑ About the Chart [online], RMNZ [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-07-10] (ang.).
  66. ↑ Diamentowe płyty CD przyznane w 2013 roku [online], ZPAV, 24 kwietnia 2013 [dostęp 2023-10-23].
  67. ↑ Regulamin przyznawania wyróżnień [online], ZPAV, 23 kwietnia 2008 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-13].
  68. ↑ Top AFP – Semana 37 2013 [online], Artistas & Espectáculos, wrzesień 2013 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-21] (port.).
  69. ↑ International Certification Award Levels [online], IFPI, wrzesień 2011 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-27] (ang.).
  70. ↑ RIAS Gold and Platinum Awards [online], RIAS, 2019 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  71. ↑ About RIAS [online], RIAS [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-14] (ang.).
  72. ↑ a b Gold & Platinum [online], RIAA, 24 listopada 2021 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  73. ↑ Edelmetall [online], hitparade.ch, 2012 [dostęp 2023-10-23] (niem.).
  74. ↑ Edelmetall – Vergabe-Reglement – Chronik [online], hitparade.ch [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-12] (niem.).
  75. ↑ Lana Del Rey [online], Sverigetopplistan [dostęp 2023-10-23] (szw.).
  76. ↑ Guld & Platina gränser [online] [dostęp 2023-10-23] (szw.).
  77. ↑ Arany- és platinalemezek › Adatbázis [online], MAHASZ, 2013 [dostęp 2023-10-23] (węg.).
  78. ↑ Mi számít arany- és platinalemeznek? [online], MAHASZ [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-23] (węg.).
  79. ↑ Lana Del Rey – „Born to Die” [online], BPI, 13 marca 2020 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
  80. ↑ Certification Levels [online], BPI [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-07] (ang.).
  81. ↑ a b Certificazioni [online], F.I.M.I. [dostęp 2023-10-23] (wł.). Zaznaczyć „Album e Compilation”, w rozwijanym menu „Anno” wybrać 2020, w polu „Filtra” wpisać „Lana Del Rey”.


Lana Del Rey
Albumy studyjne
EP
Single
Born to Die
Paradise
Ultraviolence
Norman Fucking Rockwell
Inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Born_to_Die_(album)&oldid=75023486”