Przejdź do zawartości

Borys Hałynski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borys Hałynski
Pełne imię i nazwisko

Borys Weniaminowycz Hałynski

Data i miejsce urodzenia

1909
Odessa

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1975
Odessa

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Dynamo-Czest Odessa ? (?)
1936 KinAP Odessa ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1958 Czornomoreć Odessa (dyr.techniczny)
1958 Czornomoreć Odessa
1959–1960 Czornomoreć Odessa (dyr.techniczny)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Borys Weniaminowycz Hałynski, ukr. Борис Веніамінович Галинський, ros. Борис Вениаминович Галинский, Boris Wieniaminowicz Galinski (ur. 1909 w Odessie, Imperium Rosyjskie, zm. 19 lipca 1975 w Odessie, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski, dziennikarz sportowy, pisarz, historyk sportu i publiczny działacz sportowy.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Występował w Dynamo Odessa, w którym pełnił funkcje kapitana oraz innych mniej znanych odeskich klubach, m.in. KinAP.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. W 1958 roku został mianowany na stanowisko dyrektora technicznego Czornomorca Odessa, którym kierował do 1960. W październiku 1958 obejmował również wakujące miejsce starszego trenera odeskiego klubu[1].

Kariera działacza publicznego

[edytuj | edytuj kod]

W 1930 roku związał swój los z Komunistyczną Partię Związku Radzieckiego, która wysyłała go do pracy na różnych stanowiskach, stał na czele wydziału edukacji w dalekim rejonie Czaplińskim, przewodniczył Odeskim Komitetem Miejskim Kultury Fizycznej i Sportu, kierował Wydziałem Propagandy i Agitacji Partyjnego Komitetu Miejskiego w Odessie, pracował jako zastępca redaktora odeskiej gazety obwodowej "Bolszewicka flaga."

Przed rozpoczęciem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej został skierowany przez partię do służby w marynarce wojennej, w której służył prawie dwadzieścia lat. Odszedł na emeryturę w 1956 roku w stopniu kapitana II rangi.

Potem wykładał lekcje, pracował na wysokich stanowiskach w miejskich i regionalnych federacjach piłkarskich, ale jego głównym zajęciem było dziennikarstwo sportowe. Publikował swoje prace na szczeblu republikańskim i centralnym, uprzejmie odpowiadał na propozycje lokalnych gazet, radia i telewizji.

W 1969 roku w odeskim wydawnictwie „Majak” została wydrukowana jego książka „Czornomorcy” o tworzeniu i historii klubu Czornomoreć Odessa, która otrzymała chwalebne recenzje w prasie krajowej.

19 lipca 1975 roku zmarł w Odessie w wieku 66 lat.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]