Przejdź do zawartości

Fonola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fonolamechaniczny instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych[1]. Ma formę skrzynki z wystającą korbą. Wewnątrz umieszczona jest wiatrownica, metalowe języczki (elementy dźwiękotwórcze), mieszki i wałki z perforowaną taśmą[2]. Kręcąc korbą wprowadza się w ruch wałki oraz taśmę[1], której otwory przemieszczają się wzdłuż mechanizmu sterującego wentylami[2]. Te z kolei otwierają drogę strumieniowi powietrza do języczków[1].

Fonola wynaleziona była około połowy XIX wieku do użytku domowego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c fonola, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-07].
  2. a b c Baculewski et al. 2006 ↓, s. 272.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]