Przejdź do zawartości

Kazimierz Moniuszko

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Moniuszko
Borecki
Ilustracja
Kazimierz Moniuszko (w 1934)
pułkownik uzbrojenia pułkownik uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

4 października 1891
Warszawa

Data śmierci

7 kwietnia 1978

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
21 Pułk Piechoty
Ministerstwo Spraw Wojskowych

Stanowiska

dowódca plutonu
dowódca kompanii
dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Odznaka Honorowa PCK II stopnia Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Kazimierz Moniuszko, ps. „Borecki” (ur. 4 października 1891 w Warszawie, zm. 7 kwietnia 1978) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie w 1935 roku[1]. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 października 1891 w Warszawie jako syn Kazimierza. Ukończył gimnazjum i podjął studia na politechnice. Działał w organizacjach niepodległościowych: im. Waleriana Łukasińskiego w Warszawie od 1910, w Legii Niepodległości oraz tworzył skauting w zaborze rosyjskim od 1910 do 1911. Ukończył Wyższą Szkołę Tekstylną w Verviers (Belgia) uzyskując tytuł inżyniera. W Polskich Drużynach Strzeleckich uzyskał stopień podoficerski kadeta oraz podjął kurs instruktorski na przełomie lipca i sierpnia 1914.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Został dowódcą plutonu w 2 kompanii I batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Został mianowany podporucznikiem piechoty 9 października 1914. Został dowódcą 2 kompanii w swojej jednostce od 23 października 1914. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty 2 lipca 1915. Po kryzysie przysięgowym z połowy 1917, został zwolniony ze służby w Legionach, a następnie był internowany w Beniamimowie przez Austriaków.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 21 pułku piechoty na stanowisku dowódcy III batalionu. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2]. W latach 1923–1924 był nadal oficerem 21 pp. 20 września 1923 przedłużono mu odkomenderowanie do Departamentu X Przemysłu Wojennego MSWojsk. do 15 grudnia tego roku[3][4][5]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1928 pełnił służbę w Departamencie Uzbrojenia[7]. 2 grudnia 1930 roku Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. Jednocześnie zezwolił mu na nałożenie oznak nowego stopnia przed 1 stycznia 1931 roku[8]. W 1931 roku został przeniesiony z Departamentu Uzbrojenia MSWojsk. do Wojskowej Wytwórni Rakiet w Skarżysku na praktykę warsztatową[9]. W 1932 pozostawał w dyspozycji szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[10]. Z dniem 30 listopada 1932 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy[11]. W 1934 był dyrektorem Zakładów Chemicznych „Grodzisk” w Warszawie[12].

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej wydanej w latach 1931–1939. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego tej encyklopedii[13].

Był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Z dniem 31 maja 1938 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. Był redaktorem Towarzystwa Polskiej Wiedzy Wojskowej[14]. Był działaczem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, kierował Wydziałem Obrony Przeciwlotniczo-Gazowej w zarządzie głównym LOPP[15]. Był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Lot i Obrona Przeciwlotniczo-Gazowa Polski”, organu prasowego LOPP[16].

Kazimierz Moniuszko zmarł 7 kwietnia 1978[17].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Monitor Polski z 1935 r. Nr 061, poz. 81.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 399.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 65 z 10 października 1923 roku, s. 702.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 185.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 26, 174, 343.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 163.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 327.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 238.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 295, 432.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 440.
  12. ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
  13. ↑ Laskowski, t.I 1931 ↓.
  14. ↑ Medal pamiątkowy Polska Marynarka Wojenna 1998. smw.ocalicodzapomnienia.eu. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  15. ↑ Tadeusz Kmiecik: Z dziejów Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej 1928–1939. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 4. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  16. ↑ Komitet redakcyjny. „Lot i Obrona Przeciwlotniczo-Gazowa Polski”. 17, s. 13, 30 sierpnia 1936. Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. 
  17. ↑ Informacja o zmarłych: Kazimierz Moniuszko. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2015-08-27].
  18. ↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938. 
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu organizacji przemysłu chemicznego dla wojska”.
  21. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.
  22. ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 12.
  23. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Moniuszko&oldid=74442748”