Kulawiec
Kulawiec – północny grzbiet Trzydniowiańskiego Wierchu w Tatrach Zachodnich. Na niższym z wierzchołków tego szczytu (1758 m) północna grań Kończystego Wierchu rozdziela się na dwie granie: grań Kulawca dalej biegnącą w tym samym północnym kierunku i grań Ropy odbiegającą w północno-zachodnim kierunku[1].
Kulawiec na niektórych mapach i w przewodnikach nazywany jest Kulowcem[2][3], jednak według WET prawidłowa nazwa to Kulawiec[4]. Według WET Kulowiec ciągnie się od Wyżniego Kopieńcowego Przechodu po stoki Trzydniowiańskiego Wierchu (ok. 1325–1650 m n.p.m.) Jest dołem zalesiony, wyżej częściowo porośnięty kosodrzewiną, a częściowo trawiasty. Jego wschodnie stoki opadają do dolnej części Doliny Starorobociańskiej, a zachodnie do Doliny Trzydniowiańskiej. Do Doliny Starorobociańskiej opadają z Kulawca żleby: Mokry Żleb, Wydarty Żleb i Dwojakowy Żleb, do Doliny Trzydniowiańskiej jeden nienazwany żleb. Żlebami tymi (z wyjątkiem Mokrego Żlebu) zimą schodzą lawiny[3].
Dawniej Kulawiec był wypasany, wchodził w skład Hali Trzydniówka. Wypas zakończono jednak dawno, bo już w 1925, a hala została częściowo zalesiona[4]. Obecnie grzbietem Kulawca prowadzi szlak turystyczny. Niegdyś rozciągała się z jego wyższych partii rozległa panorama widokowa, obecnie widoki przesłania coraz bardziej rozrastająca się kosodrzewina, a przejście ścieżką turystyczną wśród jej korzeni i gałęzi jest dość męczące.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- – czerwony, zataczający pętlę od polany Trzydniówki w Dolinie Chochołowskiej przez Krowiniec, Trzydniowiański Wierch i Wyżnią Jarząbczą Polanę na Polanę Chochołowską[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4 .
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3 .
- ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5 .
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .