Luke Sutherland
Luke Sutherland (2015) | |
Data i miejsce urodzenia |
1971 |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1994 |
Powiązania |
Long Fin Killie, Bows, Mogwai, Music A.M., Rev Magnetic |
Luke Sutherland (ur. 1971 na Orkadach) – szkocki muzyk, członek kilku zespołów, znany ze współpracy z zespołem Mogwai (jako muzyk sesyjny). Jest również pisarzem.
Życiorys i twórczość
[edytuj | edytuj kod]Luke Sutherland urodził się i wychowywał na Orkadach, a później w Blairgowrie. W 1994 roku, będąc studentem University of Glasgow założył zespół Long Fin Killie, z którym nagrał trzy albumy: Houdini (1995), Valentino (1996) i Amelia (1998)[1]. Sutherland był główną postacią w zespole – wokalistą i multiinstrumentalistą, grającym na skrzypcach i gitarze. Pisał również teksty, niemal zawsze prowokacyjne, podejmujące, z literackim akcentem, temat homofobii i rasizmu. Long Fin Killie zdobył pewną popularność koncertując z takimi zespołami jak Throwing Muses, Pere Ubu i Medicine. Z powodu nieporozumień związanych z wytwórnią zakończył działalność krótko po wydaniu swojego ostatniego albumu w 1998 roku, a Sutherland założył swój kolejny zespół, Bows[2]. W tym samym roku opublikował swoją debiutancką powieść, Jelly Roll, nominowaną do nagrody Whitbread Book Awards oraz sfilmowaną przez Channel 4[1]. Również tym samym roku Sutherland zadebiutował jako muzyk sesyjny Mogwai, uczestnicząc w realizacji EP-ki No Education = No Future (Fuck the Curfew) (zagrał na skrzypcach w utworze „Christmas Steps”)[3]. Utwór ten znalazł się następnie na wydanym rok później albumie Come On Die Young[4].
Bows zadebiutował w 1999 roku singlem „Big Wings”, po którym wydał kolejny singiel „Blush” i debiutancki album, również zatytułowany Blush[5].
W 2000 roku Sutherland wydał swoją kolejną powieść, Sweet Meat[1]. Jego trzecia powieść, Venus As A Boy (z 2004 roku) traktuje obszernie o jego dzieciństwie, spędzonym na Orkadach, gdzie był jedynym Szkotem pochodzenia afrykańskiego[6]. Również w 2004 roku założył zespół Music A.M.[7], a pod koniec II dekady XXI wieku – kolejny, Rev Magnetic[8].
W 2015 roku uczestniczył jako dodatkowy muzyk w koncertach Mogwai, ponieważ jeden z jego członków, John Cummings zdecydował się opuścić zespół, aby realizować własne projekty muzyczne[9].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Z Long Fin Killie
[edytuj | edytuj kod]- Houdini (1995)
- Valentino (1996)
- Amelia (1998)
Z Bows
[edytuj | edytuj kod]- Blush (1999)
- Cassidy (2001)
Z Music A.M.
[edytuj | edytuj kod]- A Heart & Two Stars (2004)
- My City Glittered Like A Breaking Wave (2005)
- Unwound From The Wood (2006)
Z Rev Magnetic
[edytuj | edytuj kod]- Versus Universe (2019)[8]
Współpraca z Mogwai
[edytuj | edytuj kod]- singiel „My Father My King” (2001, skrzypce)[13]
- album Hardcore Will Never Die, But You Will (2011, skrzypce w „White Noise”, „Mexican Grand Prix” i „Too Raging To Cheers”, dodatkowa gitara w „Rano Pano”)[14]
- EP Earth Division (2011, skrzypce w „Hound Of Winter”)[15]
- album Atomic (2016, skrzypce w „Are You A Dancer?”)[16]
Współpraca z innymi artystami
[edytuj | edytuj kod]- Jomi Massage
- Speaker Bite Me
- RM Hubbert
- Lucrecia
- Lidh[17]
Książki
[edytuj | edytuj kod]- Jelly Roll (1998)
- Sweet Meat (2002)
- Venus as a Boy (2004)[a]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wydana w 2006 roku w Polsce pt. Gdyby Wenus była chłopcem, wydawca: Wydawnictwo Vesper, Poznań, ISBN 978-83-60159-09-5, Informacje w Dzienniku Literackim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Wood 2002 ↓, s. 291.
- ↑ Andy Kellman: Long Fin Killie Biography, Songs & Albums | AllMusic. AllMusic. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – No Education = No Future (Fuck The Curfew) E.P.. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – Come On Die Young. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Heather Phares: Bows Biography, Songs & Albums | AllMusic. AllMusic. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ The British Blacklist: Luke Sutherland. www.thebritishblacklist.com. [dostęp 2022-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).
- ↑ AllMusic: Music A.M. Biography, Songs & Albums | AllMusic. AllMusic. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ a b Discogs: Rev Magnetic. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Matthew Strauss: Mogwai Guitarist John Cummings Leaves the Band to "Pursue His Own Musical Projects" | Pitchfork. Pitchfork. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
- ↑ Discogs: Long Fin Killie. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Discogs: Bows. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Discogs: Music AM. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – My Father My King. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – Earth Division EP. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
- ↑ Discogs: Mogwai – Atomic. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
- ↑ Discogs: Luke Sutherland | Discography | Discogs. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andy Wood: Sutherland, Luke. W: (red.) Alison Donnell: Companion to Contemporary Black British Culture. New York: Routledge, 2002. ISBN 0-415-16989-5. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Luke Sutherland w bazie Discogs.com (ang.)
- Luke Sutherland w bazie IMDb (ang.)