Przejdź do zawartości

MiG-8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
MiG-8
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

MiG

Typ

samolot eksperymentalny

Konstrukcja

górnopłat w układzie kaczki o konstrukcji drewnianej, podwozie trójpodporowe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1945

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy, 5-cylindrowy M-11FM

Moc

110 KM (85 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,50 m

Długość

6,80 m

Wysokość

2,47 m

Powierzchnia nośna

15,00 m²

Masa
Własna

746 kg

Startowa

1090 kg

Osiągi
Prędkość maks.

215 km/h

Pułap

5200 m

Zasięg

500 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Użytkownicy
ZSRR

MiG-8 (nazywany czasem także Utka – kaczka) – radziecki samolot eksperymentalny w układzie kaczki, powstały w biurze konstrukcyjnym MiG w połowie lat czterdziestych.

Była to konstrukcja bardzo nowatorska i oryginalna. Powstała w celu zbadania zalet i wad układu kaczki. W MiGu-8 po raz pierwszy w ZSRR zastosowano ukośne skrzydło, a także – po raz pierwszy w samolotach MiG – przednie koło. Podczas badań zbierano m.in. informacje na temat zachowania się ukośnego skrzydła podczas lotów z małą prędkością. Doświadczenia zebrane podczas pracy nad MiG-8 wykorzystano później przy konstruowaniu MiGa-15, który okazał się wielkim sukcesem wytwórni.

MiG-8 został oblatany w listopadzie 1945 r., natomiast badania fabryczne trwały do lata 1946 r.

Zbudowano tylko jeden egzemplarzu samolotu, który był kilkakrotnie przebudowywany. Po zakończeniu badań Utka była wykorzystywana w biurze MiG jako samolot dyspozycyjny.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Całkowicie drewniany górnopłat w układzie kaczki, ze śmigłem pchającym i kółkiem przednim. Silnik gwiazdowy, pięciocylindrowy M-11F o mocy 82 kW

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]