Język starogrecki

ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα
Obszar	Starożytna Grecja
Liczba mówiących	0 (język martwy)
Pismo/alfabet	greckie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki helleńskie; Język starogrecki;
Status oficjalny
Ethnologue	9 wyłącznie język drugi↗
Kody języka
ISO 639-1	brak
ISO 639-2	grc
ISO 639-3	grc
IETF	grc
Glottolog	anci1242
Ethnologue	grc
GOST 7.75–97	дрг 186
SIL	GRC
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Słownik języka starogreckiego; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ten artykuł od 2023-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:

Czasami pojęcie to rozciąga się^[kto?] także na język mykeński. Z drugiej strony czasem zawęża się^[kto?] je tylko do greki klasycznej.

Według ISO 639, język starogrecki (do 1453) ma kod grc, natomiast język nowogrecki (od 1453) posiada kod el.

Zobacz też