Test buraczkowy
Test buraczkowy (zwany także testem buraczanym) – to metoda mająca wedle jej zwolenników pomagać diagnozować zespół nieszczelnego jelita. Polega na spożyciu, w zależności od źródła, buraków lub soku buraczanego, a następnej obserwacji zabarwienia oddanego moczu. Mocz zabarwiony na czerwono lub buraczkowo, według niektórych źródeł ma świadczyć o nieszczelności jelit i konieczności wdrożenia diety[1][2][3].
Zabarwienie moczu po spożyciu buraków jest powodowane przez betaninę zawartą w burakach ćwikłowych, która jest nieszkodliwa dla organizmu i po spożyciu zostaje całkowicie wydalona z moczem[4][5]. Występowanie zabarwienia moczu jest zmienne w zależności od jednostki, czasu wykonanej próby i wykazuje także zmienność intensywności zabarwienia od niewidzialnego, do intensywnego koloru buraczkowego. Barwnik buraczany jest podatny na utlenianie w silnie kwaśnym środowisku, a więc zabarwienie moczu zależy od kwasowości żołądka, okresu ekspozycji na kwaśne warunki oraz obecności substancji ochronnych, takich jak kwas szczawiowy[6][7]. Spożycie buraka ćwikłowego może także powodować zabarwienie kału na różowo lub czerwono[8][9].
Postulowane wytłumaczenie zjawiska
[edytuj | edytuj kod]Czerwone zabarwienie moczu jest wywołane obecnością niestrawionych barwinków takich jak betanina, które są wydalane z organizmu[6][7]. Barwniki są wchłaniane w jelicie grubym[6]. Belatainy są podatnymi na utlenianie wskaźnikami redox, które tracą barwę w kontakcie z kwasem chlorowodorowym, jonami żelaza i preparatami bakterii jelitowych[8]. Jednakże rola flory bakteryjnej w rozkładzie betaniny nie została jeszcze dobrze poznana[9].
Zabarwienie moczu po spożyciu buraków ćwikłowych:
- może świadczyć o niedoborze żelaza[7],
- nie ma związku z upośledzeniem pracy nerek, ani wątroby[7],
- nie jest uwarunkowane genetycznie i nie istnieje pojedynczy wariant genu rozróżniający osoby wydalające i nie wydalające czerwieni buraczanej z moczem[6][9][10].
Intensywność zabarwienia moczu po spożyciu buraka ćwikłowego zależy od:
- zawartości barwnika w posiłku, a więc:
- odmiany skonsumowanego buraka ćwikłowego
- dodatku skoncentrowanego ekstraktu z buraka ćwikłowego[6]
- warunków przechowywania posiłku, takich jak temperatura, ekspozycja na światło słoneczne i powietrze, a także powtarzane cykle rozmrażania i zamrażania, które powodują degradację barwnika
- objętości oddanego moczu, odpowiadającej za stężenie barwnika
- zakwaszenia żołądka i czasu ekspozycji na soki trawienne[6][7]
- obecności substancji takich jak kwas szczawiowy w posiłku oraz podczas przechodzenia przez układ pokarmowy
- obecności leków wpływających na kwasowość żołądka, takich jak inhibitory pompy protonowej[6]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- zespół niebieskich pieluszek
- porfirie – grupa zaburzeń, które mogą powodować czerwone zabarwienie moczu
- barwniki spożywcze
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Józef Słonecki. Dieta prozdrowotna.dostęp 19.07.2016
- ↑ Leszek Wiktor © Klimek. ZAPOMNIANA MEDYCYNA: Oczyszczanie organizmu. uleszka.uprowadzenia.cba.pl, dostęp 19.07.2016
- ↑ Test buraczany - szczelność jelit. starthere.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-25)].. 2015.12.27 dostęp 19.07.2016
- ↑ Food-Info.net : E-numer : E162: Czerwie buraczana, betanina [online], www.food-info.net [dostęp 2016-07-19].
- ↑ Karolina Malecka, Buraki zapobiegają nowotworom i miażdżycy. Właściwości BETANINY i BETAINY w czerwonych burakach.
- ↑ a b c d e f g Mitchell, S. C. (2001). "Food idiosyncrasies: beetroot and asparagus". Drug Metab. Dispos. 29 (4): 539–543. PMID 11259347.
- ↑ a b c d e A.R. Watts i inni, Beeturia and the biological fate of beetroot pigments, „Pharmacogenetics”, 3 (6), 1993, s. 302–311, DOI: 10.1097/00008571-199312000-00004, PMID: 8148871 [dostęp 2024-04-03].
- ↑ a b Eastwood, MA; Nyhlin, H (1995). "Beeturia and colonic oxalic acid". QJM 88 (10): 711–7. PMID 7493168
- ↑ a b c Allergy Advisor - Beeturia. allergyadvisor.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-11)]. Compiled by Karen du Plessis, Food & Allergy Consulting & Testing Services.
- ↑ McDonald, J. H. (2011). "Myths of Human Genetics: Beeturia". Baltimore, Maryland: Sparky House Publishing.