Przejdź do zawartości

The Driller Killer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Driller Killer
Gatunek

horror, dramat

Rok produkcji

1979

Data premiery

15 czerwca 1979 r.

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

96 minut/94 minuty (wersja ocenzurowana)

Reżyseria

Abel Ferrara

Scenariusz

Nicholas St. John

Główne role

Abel Ferrara, Carolyn Marz

Muzyka

Joe Delia

Zdjęcia

Ken Kelsch

Montaż

Bonnie Constant, Michael Constant, Abel Ferrara, Orlando Gallini

Produkcja

Rochelle Weisberg, D.A. Metrov

Wytwórnia

Navaron Films

Kadry z filmu.

The Driller Killeramerykański film fabularny z 1979 roku, napisany przez Nicholasa St. Johna oraz wyreżyserowany przez Abla Ferrarę. Jest to pierwszy pełnometrażowy film Ferrary, nie licząc pornograficznego obrazu 9 Lives of a Wet Pussy (1976). The Driller Killer to hybryda horroru i dramatu. Fabuła skupia się na rozpadzie osobowości młodego nowojorczyka (w tej roli sam Ferrara), który ze sfrustrowanego artysty przemienia się w mordercę. Projekt zebrał pozytywne recenzje krytyki i uchodzi za arcydzieło kina klasy B[1][2][3]. W Wielkiej Brytanii organizacja British Board of Film Classification uznała film za gorszący i zakazała jego dystrybucji[4].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Reno, niespełniony artysta, sfrustrowany swoją codziennością, zaczyna zabijać bezdomnych na ulicach Union Square. Do mordowania używa tytułowej wiertarki.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
  • Abel Ferrara (w czołówce jako Jimmy Laine) – Reno Miller
  • Carolyn Marz – Carol Slaughter
  • Baybi Day – Pamela
  • Harry Schultz II – Dalton Briggs
  • Alan Wynroth – Al, gospodarz budynku
  • Maria Helhoski – zakonnica
  • James O’Hara – mężczyzna w kościele
  • Richard Howorth – Stephen, mąż Carol
  • D.A. Metrov (w czołówce jako Rhodney Montreal) – Tony Coca-Cola

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

The Driller Killer jest filmem niezależnym i niskobudżetowym, wyprodukowanym przez wytwórnię Navaron Films, utworzoną przez samego Abla Ferrarę. W filmie w rolach głównych wystąpił zespół nieznanych aktorów, w większości składający się z amatorów. Obraz kręcono przy użyciu taśmy filmowej 16 mm od czerwca 1977 do marca 1978 roku; na zdjęcia i produkcję przeznaczono około dwudziestu tysięcy dolarów[5]. Ujęcia powstawały na ulicach Nowego Jorku oraz w mieszkaniu Ferrary w Union Square na Manhattanie[6].

Projekt zdeterminował styl reżyserski Ferrary, obfitując w elementy charakterystyczne dla późniejszej filmografii twórcy: katolicką symbolikę, lesbianizm, ujęcia miasta nocą, ekstremalne sceny przemocy[7]. Muzyka przedstawionej w filmie grupy punk-rockowej oparta została na twórczości zespołów New York Dolls i Television[8]. Nie wszystkie nakręcone pomiędzy 1977 a 1978 rokiem sceny zostały wykorzystane w finalnej wersji materiału. W jednym z trailerów główny bohater wypowiada zdanie, które ostatecznie zostało wycięte z filmu[9].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Amerykańscy krytycy ocenili film pozytywnie, wydając mu pochlebne recenzje. Agregujący opinie dziennikarzy serwis Rotten Tomatoes w oparciu o piętnaście omówień okazał obrazowi 70-procentowe wsparcie[1].

W Wielkiej Brytanii The Driller Killer wywołał wiele kontrowersji[10]. Brytyjski dystrybutor, firma Vipco (Video Instant Picture Company), reklamowała obraz na łamach wielu magazynów filmowych, zlecając druk plakatu odzwierciedlającego drastyczną scenę, w której bohater wbija wiertło w czoło mężczyzny[10]. Obraz okraszono sloganem reklamowym: „Są tacy, którzy mordują gwałtownie”[9]. Przekaz promocyjny spotkał się z dużą krytyką, a Advertising Standards Authority, działający w dziedzinie cenzury samorząd gospodarczy, otrzymywał skargi i zażalenia. Jak wkrótce miało się okazać, większość zbulwersowanych przedsięwzięciem Vipco w istocie nie widziała filmu, a oburzenie oparła wyłącznie na projekcie plakatu[10]. Mimo to na początku 1982 roku organizacja British Board of Film Classification uznała obraz za gorszący i zakazała jego dystrybucji na terenie kraju. The Driller Killer został jednym z pierwszych filmów, które trafiły na listę tzw. video nasties[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b „The Driller Killer (1979)”. rottentomatoes.com. (ang.) [dostęp 2014-04-09].
  2. Cult Epics − Horror [online], cultepics.com [dostęp 2014-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-04] (ang.).
  3. „Abel Ferrara”. eduteka.pl. [dostęp 2014-04-09].
  4. a b „The Driller Killer (1979) Review”. horrorsociety.com. 2009-10-07. (ang.) [dostęp 2014-04-09].
  5. „Box office / business for − The Driller Killer (1979)”. imdb.com. (ang.) [dostęp 2014-04-08].
  6. Nick Johnstone: Abel Ferrara: The King of New York (str. 8-9). Wyd. Omnibus Press, 1999. ISBN 0-7119-7652-X.
  7. Johnstone: Abel Ferrara: The King of New York (str. 2).
  8. Johnstone: Abel Ferrara: The King of New York (str. 46).
  9. a b Video Nasties: The Definitive Guide. Nuclear Films.
  10. a b c Johnstone: Abel Ferrara: The King of New York (str. 13).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nick Johnstone, Abel Ferrara: The King of New York, London: Wyd. Omnibus Press, 1999, ISBN 0-7119-7652-X, OCLC 41503700.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]